De liefde van mijn nieuw leven

16. Een verassing is ook wel eens aangenaam

16. Een verassing is ook wel eens aangenaam

Ik sta mijn kleerkast nu al enkele minuten aan te gapen, wat moet ik aantrekken? Binnen een groot uur heb ik met Luke afgesproken en ik ben al de hele dag mijn hoofd over mijn outfit aan het breken.

De dag ging al traag en langzaam genoeg, wat het rond Brendan hangen nog moeilijker maakt, nu komt daar nog eens het ‘wat moet ik dragen’ probleem bij.

Uiteindelijk besluit ik om Louisa en Monica te bellen, die zullen wel meteen weten wat ik moet dragen.

‘Hoi, Louisa, kun je me helpen met mijn outfit?’

Ik hoor haar lachen aan de andere kant van de lijn. ‘Start je skype op, ik zorg wel dat Monica er ook is.’

‘Ik hou van je.’ Roep ik nog door de lijn voor ik afdruk en snel het skypegesprek open. Binnen de tien minuten zitten ze allebei op hun bed, met een grijnzend gezicht.

‘Toon die kast eens.’ Beveelt Monica me en lachend draai ik de webcam zodat ze zicht hebben op mijn kleerkast. ‘Wowie, lekker veel keuze.’

Ik glimlach en zie hun ogen over de kleren gaan, al kun je er nu nog niet veel van zien.

‘Ik had gedacht aan dit.’ Zeg ik en ik haal een kleedje tevoorschijn. Ze schudden allebei onmiddelijk hun hoofd.

‘Schattig’ zegt Louisa, ‘maar je moet stoerder overkomen. Je hebt vast heel wat indruk gemaakt, je moet er dan ook stoer, knap en sexy uitzien.’

‘Zwart.’ Concludeer en ze knikt.

‘Ja, zwart zou moeten lukken. Haal eens wat uit.’

Mijn ogen glijden over alle donkere kledingstukken in mijn kast, voor ze op iets extreems donker vallen. Het is een kleedje dat ik nog Denver heb gekocht, maar nog nooit heb aangedaan. Ik haal het uit mijn kast en weer ben ik verkocht, nu weet ik weer waarom ik er nog een tamelijk groot bedrag voor heb neergeteld.

‘Dit is perfect.’

‘Trek het eens aan.’ Vraagt Monica en ik verdwijn even naar mijn badkamer om het aan te trekken. Eenmaal terug in mijn kamer zie ik mezelf in mijn grote spiegel. Het is best kort, maar het is helemaal niet in gesneden wat het wel weer doenbaar maakt. ‘Wat mooi.’ Zegt Monica dan en ik draai me glimlachend naar de computer om.

‘Maar geen hakken.’ Zegt Louisa.

Ik knik. ‘Neen, dat zou erover gaan. Ik heb wel nog een tasje dat erbij past waardoor het weer schattig én stoer wordt.’

Het tasje haal ik uit mijn kast en hang ik over het kleedje, dan haal ik nog zwarte boots uit. Die droeg ik af en toe in Denver, maar dan meer met panties. Hier heb ik dat niet nodig dus heb ik ze nog nooit aangedaan.

Als ik mijn combinatie in de spiegel bekijk, glimlach ik tevreden. ‘Dit is het echt.’

Ze lachen beide. ‘We zijn de beste stylistes.’

‘Klopt, gelukkig heb ik ook niet veel tijd verloren.’

‘Heb je even geluk, hé, maar draag je haren wel los. Dan ga je nog meer bohemian style.’

‘Doe ik!’

‘Wel, veel plezier, meid.’ Zegt Louisa en ik grijns naar hen.

‘Dankjewel! Hoor jullie maandag!’

‘Neen’ gilt Monica, ‘je belt me zodra je thuis bent. Ik wil alles weten.’

Ik lach. ‘Goed dan, ik bel jullie deze avond wel. Bye!’