Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να σκοράρεις

Κεφάλαιο 61

-       Πυτζάμες έχετε μαζί σας;

-       Τι είναι αυτά που λες;

-       Θα πρέπει να μείνουμε εδώ το βράδυ…

-       Γιατί;

-       Αποκλειστήκαμε!!!

-       Έλα τώρα , μας κάνεις πλάκα!

-       Μακάρι να έκανα πλάκα.

-       ΑΧΧΧ… τι τέλεια!

Όλοι κοίταξαν τη Ferπου ήταν πολύ χαρούμενη.

-       Εδώ δες χαρά!

-       Τι να κάνω δηλαδή; Να αρχίσω να κλαίω  που δεν μπορώ να πάω σπίτι μου;

-       ΕΕΕΕ;;;

-       Είδες ; έχω δίκιο λοιπόν! Γι αυτό μη κατσουφιάζετε!

Ο Hugoπροσποιήθηκε ένα χαμόγελο.

-       Άσε με να μαντέψω αγάπη μου , αποτυχημένη πλαστική;

-       Κοροϊδεύουμε;

-       Ιδέα σου!

Ο Hugoάρχισε να τη γαργαλάει όσο αυτή φώναζε απεγνωσμένα και σιωπηλά να την αφήσει.

-       Hugo, σταμάτα δεν κάνει!

-       Το ξέχασα αυτό… είπε ψιθυριστά.

-       Τι ψιθυρίζετε εσείς οι δυο εκεί;

-       Τίποτα , τίποτα!

-       Καλά , πάω να κανονίσω τα δωμάτια , είπε ο Cristiano.

-       Σε περιμένουμε!

-       Δεν μπορείτε να πείτε όμως , ε; είναι πολύ ωραία εδώ. Κοίτα τι θέα έχει!

-       Σταμάτα να λες πολλά εσύ! Την έκοψε η Katia.

-       Σας έχω ένα καλό και ένα κακό νέο , ανακοίνωσε ο Cristianoμόλις γύρισε. Ποιο θέλετε να ακούσετε πρώτα;

-        Τι πρωτότυπο αυτό που είπες αδερφέ!

-       Ταιριάζει απόλυτα στην περίσταση…

-       Για πες… γιατί δεν μου αρέσει ο τρόπος που το λες!

-       Από ποιο να αρχίσω;

-       Από το καλό.

-       Βρήκα δωμάτιο!

-       Και για πες και το κακό τώρα , γιατί μέχρι εδώ καλά το πήγαινες!

-       Το δωμάτιο , είναι ένα!

-       Τι εννοείς το δωμάτιο είναι ένα; Απόρησε η Katia.

-       Έχουν ένα μόνο δωμάτιο.

-       Που θα πει αυτό;

-       Θα πει πως θα κοιμηθούμε όλοι μαζί…

-       Όταν εννοείς όλοι; Εννοείς όλοι , όλοι;

-       Ναι Elma θα κοιμηθείς ξανά με τον Hugo όπως παλιά…

Η Elmaγύρισε και είπε , ενώ αυτός γελούσε :

-       Είχες δεν είχες πάλι…

-       Βρε Elma, δεν αποθύμησες τον αδερφούλη σου; Την πείραξε ο Cristiano.

-       Τώρα που βλέπω το χιόνι , νομίζω πως έχει υποχωρήσει , λέω να αρχίσω σιγά σιγά!

-       Πήρα τα κλειδιά. Άντε πάμε… είναι μεγάλο το δωμάτιο μου είπαν στη reception.

-       Ποιο δωμάτιο είναι;

-       Το 207.

-       Άντε πάμε…

Ανέβηκαν επάνω και έψαξαν τα δωμάτια ένα , ένα για να βρουν το δικό τους.

-       Δεν θέλετε να σας πω σαν τι μοιάζουμε έτσι που πάμε σαν groupaki έτσι ;

-       Για πες μας…

-       Άστο δεν θέλεις!

-       Εδώ στο τέλος του διαδρόμου είναι… είπε η Elma.

Άνοιξαν την πόρτα και μπήκαν μέσα. ‘’ ΑΧΧ… κοίτα πόσο τέλειο είναι!’’ είπε η Ηλέκτρα. Το δωμάτιο ήταν όντως τεράστιο. Με σαλόνι , τεράστια κρεβατοκάμαρα και τζάκι. Άρχισε σιγά σιγά να σουρουπώνει. Η ώρα περνούσε γρήγορα. Ειδικά όταν άρχισαν να λένε ιστορίες από τα παιδικά τους χρόνια.

-       Λοιπόν , επειδή βλέπω πως η ώρα περνάει , έχουμε με τη Ferνα σας πούμε κάτι.

-       Και οι δυο μαζί;

-       Θα γίνετε θειοι και θειες , περιμένουμε μωράκι!

-       Κόψε την πλάκα.

-       Είναι ενός μήνα!

-       ΠΟΣΟ;;

-       Αργήσαμε λίγο να σας το πούμε γιατί υπήρξαν κάποιες επιπλοκές.

-       Τι επιπλοκές δηλαδή;

-       Δεν είναι ώρα να τα πούμε αυτά…

-       Θα γίνω θείος! Ο θείος Cristiano!

-       Θείος;;;

-       Ωραίο ακούγεται όμως έτσι;

-       Άμα είσαι ψωνάρα όλα ωραία ακούγονται , τον κορόιδεψε η Ηλέκτρα!

-       Στην καινούργια φανέλα που θα κάνω , θα γράψω ‘’ο θείος Cristiano ‘’

-       Όταν το κάνεις αυτό , πάρε με ένα τηλέφωνο!

-       Πρώτη , πρώτη!

Τους πήρε ο ύπνος όλους μαζί στο σαλόνι , δίπλα στο αναμμένο τζάκι. Το επόμενο πρωί ο δρόμος ήταν ανοιχτός και έτσι μπόρεσαν να φύγουν. Γύρισαν σπίτι όλοι μαζί , ο Δεκέμβριος έφτασε γρήγορα στο τέλος του. Και έτσι συνεχίστηκαν και οι άλλοι μήνες…