Bir ZeyKer hikayesi...
~Yüzünüzü güneşe çevirirseniz, gölgelerin karanlığını göremezsiniz.~
Akademiyi birincilikle bitirip hayatını mesleğe adamış genç bir kadın.. Hayatı boyunca yaşadığı, gördüğü, deneyimlediği şeyler ona kend...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sesim çıkmadığında, hiçbir şey yapamadığımda, hareket bile edemediğimde anlamıştım. Her şey bitmişti meğerse. Elini boynumdan çektiği anda gözlerimi hafifçe aralayıp baktım. Bir adam onu bir güzel dövüyordu. Benim yapmak isteyip de güç bulamadığımı yapıyordu resmen. İçimden derin bir oh çektim. Titrememe engel olamıyordum bir türlü. Sopsoğuk terler ensemden süzülürken başım dönmeye başlamıştı. Yere düşecekken tuttu beni.
"Hop.. Tuttum."
"Ölmüş müyüm? Hı? Doğruyu söyle? Öldüm dimi?"
"Dur bakalım küçük hanım, öyle hemen pes etmek yok."
Dışarıya çıktık, arabamın yanına gidip beni yavaşça yere bıraktı. Saçımı başımı düzeltip elimi belime koyup yokladım. Sadece montum yırtılmıştı. Gidip Güneş'e sarıldım. Sanırım yaşadığıma ilk defa bu kadar seviniyordum. Çünkü yapacak çok şeyim vardı daha..
"Ben demiştim sana." dedi ve ekledi. "Seni rahat bırakmayacaklarını, yok etmek isteyeceklerini söylemiştim."
"Neden suçlu benmişim gibi konuşuyorsun? Bunları peşime takan sensin zaten. Hepiniz manyaksınız işte. Tanıdığım düzgün insan olmayacak mı benim ya? Belayı sürekli üstüme üstüme çekiyorum sizin yüzünüzden, sonra da sorumlusu ben oluyorum."
"Susacak mısın?" dedi eliyle ağzımı kapatarak. "Bu senin için sadece bir uyarıydı. Bundan sonra daha fazlasını yapacaklar emin ol."
"Kim bunlar ya? Ne istiyorlar senden, bizden?!"
"Öğreneceksin, acele etme. Hem de çok acı bir şekilde öğreneceksin. Farkında mısın bilmiyorum ama az önce ölümle dip dibeydin ve ben seni kurtardım. Teşekkür edeceğin yerde dövecekmiş gibi konuşuyorsun."
"Bir de teşekkür mü bekliyorsun? Çok komiksin gerçekten. Bırak şimdi peşimi, karşıma çıkma bir daha. Seni görmek istemiyorum." arabama doğru ilerlerken arkamdan seslendi.
"Emin misin? Aradığın tüm cevaplar bendeyken bir daha görüşmemeyi mi istiyorsun?" söylediklerine kulak asmayıp arabama bindim.
~Kerem~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
