Bir ZeyKer hikayesi...
~Yüzünüzü güneşe çevirirseniz, gölgelerin karanlığını göremezsiniz.~
Akademiyi birincilikle bitirip hayatını mesleğe adamış genç bir kadın.. Hayatı boyunca yaşadığı, gördüğü, deneyimlediği şeyler ona kend...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Musmutlu bir şekilde açtım gözlerimi. Bugün izin günümdü. Kerem söylene söylene emniyete gittikten sonra ben de dışarıya çıktım. Sahil kenarında biraz yürüyüş yaptıktan sonra simit alıp banka oturdum. Temiz havayı içime çekerek kapadım gözlerimi. O sırada telefonum çaldı, Barış arıyordu. Şuanki huzurumu kimsenin bozmasına izin veremezdim, bu yüzden açmadım.
Biraz daha orada oturduktan sonra kalktım ve eve doğru yürümeye başladım. Ara sokaklardan geçerken bir kadının çığlıkları içimi cız etti. Sesin geldiği yöne doğru gittim. Kendini adam sanan 35-40 yaşlarında bir öküz, kadını iki apartmanın arasına sıkıştırmış, yumruklar, tekmeler havada uçuşuyordu. Hemen yanlarına gittim. Tam vuracakken elini tuttum.
"Ne yapıyorsun ya sen?! Ne yaptığını zannediyorsun!"
"Eee sen kimsin be? Defol git!" dedi beni iterek.
"Bana bak! Parçalarım seni! Kadına vurunca adam mı sanıyorsun sen kendini?!"
"Kes lan sesini! Adamlığıma laf ettirmem!" üzerime yürüyordu. "Sana mı kalmış korumak! Defol git işine, elimden bir kaza çıkmasın." bıçağını çıkardı ve üstüme doğru sallamaya başladı.
"Yalnız sen çok yanlış kişiye bulaştın. Uyarmadı deme sonra."
"Kimmişsin ulan? Kadın halinle kafa tutuyorsun bir de."
"Kadın halimle öyle mi? Yok arkadaş.. Gel kafamı kır diyor illa. Kim olduğumu göstereceğim ben sana!" silahımı çıkardığı anda koşmaya başladı. Hemen telsizden anons geçtim ve kadının yanına gittim. "İyi misin canım? Tamam geçti. Şşş.. Ağlama tamam. Şuna bak ya, nasıl vurmuş hayvan herif. Ne zamandan beri böyle şiddet uyguluyor bu şerefsiz?"
"Evlendiğimiz günden beri.. 4 yıl oldu abla."
"Tamam bitanem. Önce bir hastaneye gidelim, sonra da emniyete. Şikayetçi olacaksın tamam mı? Sizin gibi sesini çıkarmayan kadınlardan güç buluyor bu öküzler. Hadi gel."
Kolundan tutup kalkmasına yardımcı oldum. Beraber sokağa çıktığımızda deminki öküzü gördüm. Beni görür görmez tekrar koşmaya başladı. O sırada bir araba gelip yavaşça çarptı ona. Arabadan inen Kerem'di. Öküzün yakasından tutup kaldırdı ve yanımıza geldi.
K: "Zeynep ya.. Sanırım az önce beyin yoksunu birine çarptım. Çok ceza yer miyim?"
"Yok bitanem. Cezayı bırak, madalya takarlar sana."
K: "Hı iyi o zaman.." yüzüne sert bir yumruk attı. "Bak şimdi de elim çarptı. Tüh ya.. Ne yapsak?" üzerine çıkıp yüzünü yumruklamaya devam etti. Öldürmekten beter etmişti resmen. İçimden koca bir oh çekiyordum. "Valla durduramadım elimi. Kusura bakma. Eğer hizmetimizi çok sevdiysen emniyette devam ederiz. Kalk lan it."
