Bir ZeyKer hikayesi...
~Yüzünüzü güneşe çevirirseniz, gölgelerin karanlığını göremezsiniz.~
Akademiyi birincilikle bitirip hayatını mesleğe adamış genç bir kadın.. Hayatı boyunca yaşadığı, gördüğü, deneyimlediği şeyler ona kend...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Koray'la konuştuktan sonra hemen dışarıya çıktım. Hal ve hareketleri hiç normal değildi ve ben çok şüphelenmiştim. Bu işin peşini bırakmamalıydım. Zeynep'in yaşadığına inanıyordum. Belki de inanmak istiyordum, inanmak için zorluyordum kendimi. Ufak da olsa bir umut doğmuştu içime ve bu umudu kaybetmeye niyetim yoktu. Hızlı bir şekilde emniyete gittim ve kapıyı çalmadan Cevdet'in odasına girdim.
"Hangi hakla odama bu şekilde giriyorsun?!"
"Zeynep'im nerede?"
"Zincirlikuyu Mezarlığında. Nasıl gideceğini tarif edeyim ister misin?"
"Kes!" elimi masasına sertçe vurdum. "Dalga geçme benimle! Her şey bir oyundu dimi? Konuş! 5 yıl boyunca bir yalanın içinde yaşattın beni!"
"Neyden bahsettiğini bilmiyorum ama buradan çıkman için sadece 5 saniyen var."
"Bana Zeynep'i vereceksin! Anladın mı Cevdet! Yoksa seni yaşatmam!"
"Ölü birini sana nasıl vereyim? Delirmişsin sen."
"Ölmedi.. Ölmedi biliyorum! Yeter Cevdet! Bana yaşattıkların, çektiğim acılar yetmedi mi?! Hâlâ ne istiyorsun benden?! 5 yıl ya.. 5 yıldır nefes alamıyorum ben! Her şeyi çözdüm ben. Bize yeniden iğrenç bir oyun oynadın. Zeynep'i tehdit ettin. Saçma sapan bir görev verip yurt dışına yolladın. Sırf benden uzak dursun diye, bana acı çektirmek için.. Bak.. Bu kadın, çocuğunu bir kere bile kucağına alamadı. Senin için, çocuklarının hiçbir önemi, değeri olmayabilir. Ama Zeynep'in neler yaşadığını, ne hissettiğini tahmin edebiliyorum. O yüzden şu iğrenç oyunundan vazgeç artık. Söyle, görevi falan bırakıp gelsin. Sonra da istifa eder, tutarım elinden, senden uzakta mutlu mesut yaşarız. Bu senden ilk ve tek isteğim, baba."
"Ben hayatta olduğum sürece; size mutluluk yok evlat." dedi gülerek. Masasında ne varsa yıkıp döktüm. O an iki tane polis girdi içeriye, kolumdan tuttular.
"Bana bak! Öldüreceğim lan seni! Sonunu kendi ellerimle hazırlayacağım Cevdet! Bir zavallı gibi, acı çekerek öleceksin!"
"Bu savaşı sen başlattın aslanım. Ama ben kazanacağım."
"Orada yanlışın var işte. Kötülerin kazanması için gereken tek şey, iyilerin hiçbir şey yapmamasıymış. Asıl bizim hikayemizde kötülere mutluluk yok. İyiler; eninde sonunda kazanacak."
"Bence ben çoktan kazandım. Senin güneşini batırdım, bir daha asla doğmamak üzere. Anlatabiliyorum umarım. Şimdi çıkarın şunu burdan, gözüm görmesin. Bir daha da emniyetten içeriye sokmayın."
"Bence sen de mezarını kazmaya başlasan iyi edersin! Ya da hiç zahmet etme.. Hemen köpek mezarlığında yer ayırtayım senin için." zorla çıkarttılar beni oradan.
