Bir ZeyKer hikayesi...
~Yüzünüzü güneşe çevirirseniz, gölgelerin karanlığını göremezsiniz.~
Akademiyi birincilikle bitirip hayatını mesleğe adamış genç bir kadın.. Hayatı boyunca yaşadığı, gördüğü, deneyimlediği şeyler ona kend...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dün geceden sonra eve geldiğimden beri yatakta oturmuş, camdan dışarıyı izliyordum. Bir gram uyku girmemişti gözüme. Beynim durmuştu sanki, hiçbir şey düşünemiyordum. Ben artık sorunsuz bir şekilde nefes almayı çok istiyordum. Ama olmuyordu işte. Her geçen gün daha da kötüye gidiyordu hayatım. Ben bu acıya alışmak istemiyordum. Güvendiğim insanlar bir bir boşa çıkarıyordu güvenimi.. Tek isteğim Güneş hakkındaki tüm düşündüklerimin doğru olmamasıydı. Kapının açıldığını duyunca Kerem'in geldiğini hissettim ve kafamı iyice cama doğru çevirdim. Yatağın yanına oturup elimi tuttu.
"Güzelim.. Nasılsın? Hiç uyumadın mı yoksa? Çok kötü görünüyorsun.."
"Uyuyamıyorum, nefes alamıyorum, ben artık yaşayamıyorum Kerem."
"Konuşma böyle lütfen. Biliyorum öğrendiğin şey seni çok derinden sarstı. Ama hiçbir şey göründüğü gibi değil. O Güneş sandığın adam düşündüğün gibi kötü biri değil Zeynep.."
"Onu tanımıyormuş gibi konuşma."
"Tanıyorum Zeynep, en iyi ben tanıyorum. Hiç tanımamayı tercih ederdim. Onunla yollarımız hiç kesişmemiş olsun isterdim."
"Neden söylemedin bana? Neden anlatmadın en başından?"
"Söyleyemedim.. Çok özür dilerim. Şimdilik sadece onun kim olduğunu biliyorsun, aklına bir sürü kötü şey geliyor biliyorum ama zamanı gelince her şeyi anlatacağım onun hakkında." gözlerinin içine bakıp yanağını sevdim.
"Benim tek korkum seni kaybetmek Kerem.. Bundan başka bir şey değil." alnımı göğsüne yaslayıp gözlerimi kapadım.
**
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Duvarlar üstüme üstüme geliyordu, kendimi dışarıya attım. Biraz sahilde yürüyüş yaptıktan sonra emniyete gidip masama oturdum. Başım çok ağrıyordu. Sanki günlerdir uyumuyormuş gibi hissediyordum kendimi. Büyük bir boşluktaydım. Kafamı toparlayamıyordum ve sanki müdür bunu hissetmiş de üstüme geliyormuş gibi bir his vardı içimde. Önümde tek tek okuyup incelemem gereken tam 5 tane kalın dosya vardı. Ve bana vermiş olduğu süre sadece 1 saatti.. Bir süre sonra Koray geldi yanıma, yardım ediyordu bana.
