Bir ZeyKer hikayesi...
~Yüzünüzü güneşe çevirirseniz, gölgelerin karanlığını göremezsiniz.~
Akademiyi birincilikle bitirip hayatını mesleğe adamış genç bir kadın.. Hayatı boyunca yaşadığı, gördüğü, deneyimlediği şeyler ona kend...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Göğsüne yasladığım başımı, onun kokusunu alamayınca kaldırdım ve yüzüne baktım. Hepsi bir hayaldi.. Bir otelin bahçesinde, havuzun kenarında güzel bir müzik eşliğinde, yemeğin ardından dans ettiğim adam O değil de Aras'tı. Aklım gidip gidip geliyordu. Son zamanlarda herkesi O sandığım gibi Aras'ı da öyle sanmıştım. Yutkundum ve kafamı başka yere çevirdim. Çünkü yüzüne her baktığımda aldanıyordum ve bundan nefret ediyordum. Elini yanağıma getirdi. Bana O'ndan başkasının dokunmasına tahammül edemiyordum, bileğinden tutup elini aşağıya indirdim.
"Lütfen.."
"Senin gibi güzel bir kadının yakışıklı bir adam ile beraber olmasının zamanı gelmedi mi sence de?"
"İşine odaklanır mısın artık lütfen?"
"Çok isterdim ama odaklanamıyorum.. Öyle bir parlıyorsun ki, gözlerimi alamıyorum senden."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Peşinde olduğumuz adam kalkıp otelin içine girince ben de Aras'ı ittim ve masanın üzerinden çantamı alıp takip etmeye başladım. Bir telefon görüşmesinden sonra odasına girdi. Odasındaki masanın altına küçük bir mikrofon takmıştık konuşmalarını dinleyebilmek için. Ben de kendi odamın daha doğrusu ne yazık ki Aras ile paylaşmak zorunda olduğumuz odanın önüne gittim. Anahtar bende olmadığı için beklemeye başladım. Bir süre sonra sırıtarak yavaş adımlarla geldi ve kapıyı açtı. İçeriye girdik, kendini direkt olarak yatağa attı.
"Orada yatacağını düşündüğünü söyleme sakın."
"Tam olarak öyle düşündüm. Niye yatmayacakmışım ki? Hem gizli görevin en temel ilkesi nedir? İnandırıcılık. Herkesten önce kendimizi karı koca olduğumuza inandırmamız gerek. Biz inanmazsak, başkaları nasıl inansın ki? Hadi gel, sana da yer var burada." dedi kolunu yana açarak.
"Aras.. Benim tepemi attırma. Kalk bakayım oradan, sen yerde yatacaksın."
"O niyeymiş efendim? Korumadan dayak yiyen sen misin? Gerçekçi ol dedik ne yaptı şu hale bak ya.. Mosmor oldu yüzüm. Valla bu benim hakkım, ben yatacağım burada." tutup yere ittim onu. "Neyse ya.. Rahatmış burası da. Manzarası da güzelmiş."
