Bir ZeyKer hikayesi...
~Yüzünüzü güneşe çevirirseniz, gölgelerin karanlığını göremezsiniz.~
Akademiyi birincilikle bitirip hayatını mesleğe adamış genç bir kadın.. Hayatı boyunca yaşadığı, gördüğü, deneyimlediği şeyler ona kend...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi açtığımda ellerim, ayaklarım ve ağzım bağlıydı. Etrafıma baktım, kimsenin olmadığı küçük bir odadaydım. O kadar soğuktu ki, tir tir titriyordum. Elimdeki ipi birbirine sürterek koparmaya çalışıyordum. Çünkü eğer bu odada biraz daha kalırsam donarak ölecektim. Ne kadar uğraşsam da açamadım ellerimi. Durup sakin bir şekilde düşünmeye çalıştım. O sırada kapı açıldı. Adil Gürhan gülerek içeriye girdi ve ağzımdaki bandı açtı. Ona acilen tuvalete gitmem gerektiğini söyledim. Önce ayaklarımdaki ipi, sonra da ellerimdeki ipi çıkardı. O çıkarır çıkarmaz kolunu tutup ters çevirdim ve kafasını sertçe duvara vurdurdum. Sonra da boynundan kavrayıp ayağına çelme taktım ve yere düşürdüm. Sersemlemişti, bundan faydalanarak hemen ellerini ve ayaklarını bağladım.
"Yanlış kişiye bulaştın Adil.."
"Çok korktum.." dedi gülerek. O sırada camdan Kerem'i gördüm, koşar adımlarla yürüyordu.
"Tuzak kurdun değil mi? Ona, benimle abisinin katili arasında bir seçim yapmasını söyledin. Beni kurtarmaya geleceğini bildiğin için tuzak kurdun!"
"Düşündüğümden çok daha zekiymişsin."
"Allah kahretsin be! Sakın kıpırdama, kal burada!" kapıyı açtım ve Kerem'le karşılaştım. Bana doğru geliyordu. "Kereem! Dur!" dediğim anda bir ses geldi. Adil'in yere döşediği mayınlardan birine basmıştı. Elimi alnıma koydum. "Hayır ya.." derin bir nefes aldım, elim ayağıma dolaşmıştı. "Kerem sakın.. Sakın hareket etme bitanem tamam mı? Tuzak kurmuş aptal!"
"Ya boşver beni şimdi.. Sen iyisin değil mi? Çok korktum sana bir şey yapacak diye."
"İyiyim ben bitanem.. Ne yapacağız şimdi? Allah kahretsin ya!"
"Halledeceğim ben. Sen sakin ol. Etraftan taş bulup getirir misin güzelim?" hemen etrafa bakındım ve büyük taşları toplayıp onun yanına gittim. Yavaşça ayağını çekerken taş koyuyorduk mayının üzerine. Ayaklarını tamamen çektikten sonra yere eğilip başka mayın var mı diye kontrol etti. Elimi tuttu ve beraber içeriye girdik. Adil'in yakasından tutup yüzüne art arda yumruklar atmaya başladı. "Nerede?! Ha?! Abimin katili nerede?! Konuş lan köpek!"
"Kerem dur.. O bir şey bilmiyor sevgilim. Hepsi bir tuzaktı.." ayağa kaldırıp bileğine kelepçeyi taktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
