Bir ZeyKer hikayesi...
~Yüzünüzü güneşe çevirirseniz, gölgelerin karanlığını göremezsiniz.~
Akademiyi birincilikle bitirip hayatını mesleğe adamış genç bir kadın.. Hayatı boyunca yaşadığı, gördüğü, deneyimlediği şeyler ona kend...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Günlerdir yatağa bağlı yaşıyordum resmen, bu da hiç hoşuma gitmiyordu benim. Yavaşça ayağa kalktım ve kol değneğini alıp ağır adımlarla yürümeye başladım. Merdivenlerden inmek epey zor olmuştu.. Etrafa bakındım, Zeynep yoktu. Ben de bahçeye çıkmak istedim. Temiz hava çok iyi gelmişti. O sırada bana doğru koşan, Deniz adında küçük bir sincap gördüm ve kocaman gülümsedim. Yere eğildim, sımsıkı sarıldı bana.
"Babaaaaaa.."
"Ahh.. Öldürdün oğlum be yavaş biraz." dedim gülerek. Elimden tutup beni yandaki salıncağa oturttu. "Ne yapıyormuş bakalım benim sincabım?"
"İyiyim baba ya.. Sıkılıyordum birazcık ama seni görünce geçti o da. Şuan çok mutluyum." yanağını göğsüme yasladı, gülümseyerek saçlarını sevdim ve saate baktım.
"Oğlum.. Okul yok mu bugün?"
"Vaaar.."
"Eee sen ne arıyorsun burada? Niye gitmedin?"
"İşte sen hastasın ya. Bir şeye ihtiyacın olur diye. Hem annem de gitti, ben kalmak istedim yanında."
"Aslan oğlum benim beee.. Bak şimdi girdin gözüme." gülerek yanaklarından öptüm. "Annen de anca işe gitsin. İnsanın böyle düşünceli bir oğlu olması ne kadar harika bir şeymiş. Oh be.."
"Beni çok korkuttun baba. Ama içimden hep dedim ki; 'süper kahramanlar ölümsüzdür.' E sen de benim süper kahramanımsın!" minicik kollarıyla kocaman sarıldı boynuma. "İyi ki varsın baba."
"Sen de oğlum, sen de iyi ki varsın. Sen bu dünyada bana verilmiş olan en kıymetli hediyesin."
**
~Zeynep~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Operasyondan döner dönmez hemen kafeteryaya gittim ve bir şeyler atıştırmaya başladım. Deniz'i birkaç defa aradım ve Kerem'in nasıl olduğunu sordum. Nereye gidersem gideyim aklım onlarda kalıyordu hep. Seslerini duymak bile içime müthiş bir huzur dolduruyordu.. O sırada Barış gelip yanıma oturdu. Biraz daha konuştuktan sonra kapattım ve ona döndüm.
