Bir ZeyKer hikayesi...
~Yüzünüzü güneşe çevirirseniz, gölgelerin karanlığını göremezsiniz.~
Akademiyi birincilikle bitirip hayatını mesleğe adamış genç bir kadın.. Hayatı boyunca yaşadığı, gördüğü, deneyimlediği şeyler ona kend...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her sabah olduğu gibi bugünde tek bir şey için açtım gözlerimi. İntikam.. İki yıldır intikam için yaşıyordum ben. Kafamı kaldırıp komodinin üzerindeki çerçeveye baktım. En sevdiğim fotoğrafımızı başucumdan ayırmıyordum hiç. Her gece gözlerimi, ona bakarak kapatıp her sabah ona bakarak açıyordum. Yaşamak ağır geliyordu artık. Ona verdiğim sözü tutamamak ise en kötüsüydü zaten. Bir şeyler yapmak istiyordum ama elimden hiçbir şey gelmiyordu. Elim kolum bağlıydı, o kadar çaresizdim ki. Zaten çaresizlik değil midir insanı en çok yoran? Çaresizlik değil midir en derinden yaralayan? Geçer sanıyordum.. Geçmese bile hafifler sanıyordum bu acı, bir nebze olsun unuturum diye avutuyordum kendimi.. Ama öyle olmadı işte. Her geçen gün daha da kahroluyordum. Özlem artıyordu, dayanılmaz bir hal alıyordu.
Ayağa kalktım zor da olsa. Hiç gücüm yoktu. Ağır adımlarla banyoya gidip sopsoğuk bir su ile yüzümü yıkadım. Bilgisayarımın karşısına geçip kahvemi yudumlarken araştırmalarıma devam ettim. Bulduğum ufak tefek ipuçlarını birleştirmeye çalışıyordum. Sıkılmıştım bu durumdan, katilini bulmak istiyordum artık. Ona bunu yapanın dışarıda elini kolunu sallaya sallaya geziyor olma düşüncesi bitiriyordu beni. Arabama bindim ve son kez emniyete gittim. Cevdet Müdürün odasına girip silahımı ve rozetimi masasına bıraktım.
"Bu ne demek oluyor kızım?"
"Siz daha iyi bilirsiniz müdürüm."
"Düşündüğüm şey değildir umarım."
"Tam da düşündüğünüz şey müdürüm. Ben daha fazla dayanamıyorum. Bana tanıdığınız süre için teşekkür ederim. Bu süre zarfında bol bol düşünmeye vaktim oldu. Ve bir karar verdim. İstifa ediyorum."
"Bu nereden çıktı şimdi?"
"Siz bana bir söz verdiniz. O'nun katilini en kısa zamanda bulacağınızı, bundan başka bir işle ilgilenmeyeceğinizi söylediniz. Ama görüyorum ki dosyayı çoktan kapatıp rafa kaldırmışsınız siz."
"Yanlış düşünüyorsun evlat. 2 yıldır gece gündüz bu iş için bizzat kendim çalışıyorum. Hayır, izin vermiyorum. İstifa edemezsin."
"Ben bu saatten sonra kimseden emir almam müdürüm! Sizden bile! Bundan sonra yoluma tek başıma devam edicem. Ne pahasına olursa olsun bulucam onun katilini. Sizin yapamadığınızı ben yapıcam." tam döndüm gidiyordum ki duyduğum şeyle birlikte duraksadım.
"Emin misin? Ben de tam sana bu konuyla ilgili önemli bir şey söyleyecektim. Sanırım katili bulduk Zeynep."o an hislerimin tarifi imkansızdı. Bir umut ışığı yanmıştı yüreğimde.
