Bir ZeyKer hikayesi...
~Yüzünüzü güneşe çevirirseniz, gölgelerin karanlığını göremezsiniz.~
Akademiyi birincilikle bitirip hayatını mesleğe adamış genç bir kadın.. Hayatı boyunca yaşadığı, gördüğü, deneyimlediği şeyler ona kend...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zeynep'in bileğine kelepçeyi takıp arabaya bindirdiler. Ben de hemen kendi arabama bindim ve peşlerinden emniyete geçtim. Onu bir kere bile görmeme izin vermeden silahını ve rozetini alıp nezarethaneye götürdüler. Ne olduğu hakkında bir bilgi almaya çalışıyordum. Tek öğrenebildiğim şey masum, suçsuz birini kafasına iki el ateş etmek suretiyle öldürmüş. Ki buna inanmıyordum, Zeynep asla öyle bir şey yapmazdı.
Vurulan adamın ölmüş olması her şeyi daha da zora sokuyordu. Zeynep'in ne durumda olduğunu tahmin bile edemiyordum. Onu hemen oradan çıkarmam gerekiyordu. Öncelikle müdürden izin alıp nezarethaneye gittim. Perişan bir şekilde oturuyordu. Beni görünce yüzündeki acı gülümsemeyle yavaşça ayağa kalktı ve yanıma geldi. Ellerine minik öpücükler bıraktım.
"Güzelim.. Geldim bak, her şey iyi olacak tamam mı bitanem? Suçunun olmadığını kanıtlayacağım. Söz veriyorum."
"Boşver be Kerem.. Bittim ben, buraya kadar."
"O ne demek ya? Nasıl boşvereyim Zeynep? Kabullenecek misin yani bunu? Biri suçu senin üstüne yıkmaya çalışıyor. Hepsi bu."
"Daha ne olduğunu bile hatırlamıyorum. Oraya gittim, sonrası yok işte. Gözlerimi açtığımda elimde silahım vardı, baygındım ve yanımda o adam, kanlar içinde yatıyordu. Belki de ben yapmışımdır.."
"Z-Ze-Zeynep.. Saç..saçmalama! Sen yapmadın bitanem. Sen niye masum birini öldüresin ki? Lütfen güzelim.. Sorguda da böyle şeyler söyleme. Çıkacaksın buradan söz veriyorum."
"Çıkmayayım Kerem. Hep burada kalayım. Ben bu utançla nasıl yaşarım ki artık? Sanki suçluymuşum gibi aldılar silahımı da rozetimi de. Keşke.. Keşke ölseydim de bu anı görmeseydim. Bana bu damgayı yapıştırdılar bir kere. Artık kolay kolay silinmez bu kara leke."
"Ya yok öyle bir şey. Suçsuzluğun kanıtlanacak, sen göreve geri döneceksin. Lütfen kötü düşünme."
"Hayat böyle işte. İnsanı vezir de ediyorlar, rezil de. Sabah plaket veriyorlar, akşam bileğine geçiriyorlar kelepçeyi."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
