Styles'formation || m.s. & h.s. [dutch]

3rd thing - To do

---   3rd thing   ---   To do

Starende blikken. Slenterend door de schoolgangen. Alle ogen op je gericht, brandende blikken die haast gaten in je lijf branden. Jezelf zo bewust voelen van ook maar de kleinste beweging die je maakt. Elke stap overdenkend. Hoofden die zich naar elkaar toe draaien. Gefluister. Geroddel. En dan proberen met geheven hoofd je koers verder te zetten. Proberen. De warmte die razendsnel naar je hoofd stijgt. Jezelf pijnlijk bewust van het feit dat je langzaamaan meer op een tomaat dan op een menselijk gezicht lijkt. Proberend die rode gloed op je wangen te onderdrukken, wat paradoxaal genoeg net leidt tot een nog opvallendere rode kleur. Wat dan weer leidt tot meer schaamte. En meer gefluister.

Piep... Piep... Piep piep... Pieppppp...

Het geluid van mijn wekker haalde me uit mijn droom. Ik mepte op mijn wekker, zodat het steeds luider wordende geluid zou stoppen. Ik draaide me bruusk op mijn buik en verstopte mijn hoofd onder mijn hoofdkussen, in een poging de binnenkomende zonnestralen af te blokken. Damn, wat haatte ik ochtends.

Eigenlijk moest ik voor niets opstaan. Maar zonder wekker zou ik om twee uur in de namiddag nog steeds in mijn bed liggen. Daarom zette ik toch steeds -ook in het weekend- mijn wekker, zo rond een uur of tien, elf. Op die manier was ik toch nog op een redelijk uur onder de levenden. Maar zoals altijd -welk uur het ook was-, bleef opstaan een hele moeilijke opgave. Uiteindelijk dwong ik mezelf toch richting badkamer.

--

Ik stapte onder de douche. Dit was mijn ochtendritueel dat het wreedste moment van de dag toch dat klein beetje draaglijker maakte. Ik regelde de temperatuur tot deze perfect was en ging onder de straal staan. Heerlijk. Ik waste mezelf, en begon daarna aan mijn haar. Ik spoot wat shampoo in mijn handen en waste mijn haar met het heerlijk geurende schuimende goedje. Ik bleef nog enkele minuten onder de warmwaterstraal staan, gewoon genietend van deze aangename manier van wakker worden.

"Damn it," vloekte ik zacht, half binnensmonds.

Ik was geschrokken onder de waterstraal uitgesprongen. Geïrriteerd. 

Welcome back ochtendhumeur...

Ik sloeg een handdoek om me heen en stoof de trap af, naar de keuken benend.

"Mams!" zei ik luid.

Geschrokken keek ze om.

"Tisser?" vroeg ze verbaasd.

Haar blik gleed over me heen. Van kop tot teen. Haar mond vormde langzaam maar zeker een 'oh'-vorm.

"Sorry," zei ze zacht.

Wow, de euro is gevallen. Ja mams, ik was aan het douchen, rustig aan het wakker worden. Rustig. Tot jij besloot warm water te pikken, mij ijskoud water bezorgend. Een rilling van de kou gleed door me heen.

Nog steeds geïrriteerd draaide ik me weer om en stormde ik weer de trap op.

Ik gooide de badkamerdeur open en bleef een fractie van een seconde stokstijf staan. Ik stapte dichter naar de spiegel, mijn voeten slechts millimeters van de grote spiegel verwijderd. De spiegel was groter dan mezelf. Ik kon dus alles zien waaraan ik een hekel had. Ik stond daar enkele minuten, gewoon starend. Kritisch starend naar mijn eigen spiegelbeeld.

"Geen wonder dat je gepest wordt," mompelde ik tegen mezelf.

--

Ongeveer het hele weekend bracht ik door op mijn kamer. Excuus: 'Sorry mams, ik heb echt veel huiswerk'. Niet dus. Ik had wat tijd nodig voor mezelf. Het kon zo gewoon niet meer verder. Elke dag leek de marteling groter te worden. De marteling die mijn leven overheerste.