Styles'formation || m.s. & h.s. [dutch]

11th thing - Met knikkende knieën naar school

---   11th thing   ---   Met knikkende knieën naar school

*De maandag na de paasvakantie - vervolg*

Onderweg naar school overliep ik mijn plan zorgvuldig in mijn hoofd. Ik had alles nauwkeurig voorbereid. Ik had zelfs Holmes Chapel Comprehensive School om de tuin geleid.

Ik kon het niet laten, maar ik was er apetrots op dat me dat was gelukt. Of eerder nog, ik was fier dat ik dat had gedúrfd.

Vol spanning reed ik de fietsenstalling binnen. Nog voor ik mijn fiets op slot had gedaan, zag ik al enkele groepjes staan die druk aan het roddelen waren. En ze wezen duidelijk naar mij. Ik slikte.

Hier had ik namelijk allesbehalve goede ervaringen mee. Met dat wijzen en roddelen...

Met opgeheven hoofd wandelde ik naar het schoolgebouw. Ik zag overal vragende blikken mijn kant opgeworpen worden. Het leek erop dat ze me in ieder geval niet herkenden. Gelukkig.

Al was ik natuurlijk niet zo naïef geweest om te denken dat niemand de gelijkenis tussen mij en nerd Marcel zou opmerken. Maar ook daar had ik wat op gevonden.

Met rechte schouders liep ik door de schoolgangen.

Ik kon me niet herinneren wanneer ik dat ooit nog had gedaan. Normaal staarde ik ingespannen naar mijn schoenen. Want mijn schoenen waren in het verleden zowat de enigen die me niet vuil aankeken.

Ik stond aan het klaslokaal waar ik moest zijn. Mijn klas. Allemaal mensen die ik kende. Ofja, wiens naam ik kende. Zij hadden me nooit wíllen kennen. En nu kenden ze me écht niet.

Ineens hoorde ik een maar al te bekende stem naast me.

"Nieuw hier?" vroeg die stem enthousiast.

Verbaasd keek ik hem aan.

Ja. Ja! Je hoort het goed. Nicky heeft het tegen jóu. Of alleszins de nieuwe jij.

Ik knikte. Ik was een beetje overdonderd door zijn vriendelijkheid.

Hoe zou dat toch komen. Irritant joch.

"M-," begon ik terwijl ik mijn hand naar hem uitstak, "Harry."

Gelukkig. Ik had mezelf nog net kunnen verbeteren.

Alsof men hierboven medelijden met me had, galmde de bel door de gangen.

"Nicky," zei hij nog snel voor hij in de drukke schoolgangen-chaos verdween.

Opgelucht haalde ik adem. Ik liet mijn blik door de gang glijden en merkte enkele meiden van mijn klas op.

Maar wacht eens. Deden ze nu echt wat ik dacht dat ze deden? Ja hoor. Mijn mond viel nog net niet open van verbazing.

Ze stonden daar met vier samengetroept. Wat te giechelen. En ja hoor, om de paar seconden wierpen ze een blik op me. Het was wel duidelijk dat ze het over mij hadden.

Ik moest toegeven dat het goed voelde. Aandacht van de knappe, populaire meiden. Maar tegelijk werd ik er ook wat ongemakkelijk van. En daarbij kwam ook nog eens dat ik wist wat ze echt waren: krengen.

--

"Ik hoop dat jullie allemaal een leuke paasvakantie hebben gehad?" galmde meneer Willems stem door de klas - onze geschiedenisleerkracht.

Hij was best een sympathieke man. Een beetje ouderwets, maar wat wil je ook van een leerkracht geschiedenis.

Zo ongeveer iedereen knikte enthousiast op zijn vraag.