32nd thing - Aanschouw 'Marco de plank'

901 67 21
                                    

---   32nd thing   ---   Aanschouw 'Marco de plank'

*Maandag*

"Toe dan," probeerde ik voor de allerlaatste keer.

Ik zag dat ze op het punt stond om te zwichten. Ik zette mijn meest zielige puppyface op. Ze draaide met haar ogen en zuchtte. Maar de scheve glimlach om haar lippen verraadde dat ze het helemaal niet erg vond dat ik zo aandrong.

"Oké, oké," gaf ze toe, "ik ga al mee."

Yes, ik had gewonnen!

Ik boog overdreven voorover en pakte haar hand in de mijne, om er vervolgens een lief kusje op de drukken. Ze schudde grijnzend haar hoofd en verstrengelde haar vingers met de mijne. Ze boog langzaam haar hoofd naar me toe. Ik sloot mijn ogen en wachtte ongeduldig tot haar lippen de mijne zouden vinden. Maar dat gebeurde niet.

"Je bent gek", fluisterde ze plots in mijn oor.

Haar warme adem die mijn huid streelde, deed mijn hart een tel overslaan.

--

We zaten op een afgebladderd houten bankje, met uitkijk op een winkel van Hollister. Jenny checkte voor de zeventiende keer ofzo haar smartphone.

"Ze stuurt dat ze er binnen twee minuten is," zei ze.

Ik knikte en sloeg mijn arm losjes over haar schouders heen. Amper merkbaar kroop ze wat dichter tegen me aan. Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Mijn blik gleed naar Marco. Hij zat aan de andere kant van Jenny, maar gelukkig zat gij wat verder van haar vandaan dan ik.

"Heey!" hoorde ik plots een gil van achter Jenny komen.

Jenny sprong verschrikt op van de handen die ze op haar schouders had gevoeld en het scherpe geluid dat zonet haar trommelvliezen haast had doorboord.

"Heey Sam!" reageerde ze vrolijk toen ze zich had omgedraaid en haar nichtje zag.

Zowel Marco als ik waren van de bank opgestaan en lieten onze blik rusten op het voor ons nog onbekende meisje.

"Sam, dit is Marco," zei Jenny tegen haar nichtje, terwijl ze naar hem gebaarde.

Een steek van jaloezie ging door me heen toen ze Marco eerst voorstelde, maar ik probeerde er niets van te laten blijken.

"En dit is Harry," ging Jenny verder.

Ze sloeg een arm om mijn middel en trok me wat dichter naar haar toe.

"Mijn vriendje," vervolgde ze, haar ogen op Sam gericht.

Een grijns van oor tot oor verscheen op mijn gezicht. Het voelde zo goed om haar dat ze horen zeggen.

"Hey," hoorde ik hoe Marco Sam begroette.

Maar ik was afgeleid. Ik drukte een voorzichtig kusje op Jenny's slaap.

"Hey Sam," zei ik vervolgens, mijn hand naar het kleine roodharige meisje uitstekend.

Jenny had me verteld dat Sam net zo oud was als ons, maar ik moet bekennen dat ze er heel wat jonger uitzag dan achttien.

Ik liet mijn blik over Sam heen glijden. Haar korte helderrode coupe stond haar prachtig. De oversized pony liet haar grijsgroene ogen mooi uitkomen. Ze was klein, ik schat een meter vijfenvijftig. Ze droeg een wit shirtje en een donkergrijze skinny. Ze zag er lief uit, met een pittig kantje. Zo op het eerste gezicht, mocht ik haar wel.

--

Ik had de indruk dat Sam Marco wel leuk vond. In bijna elke winkel gebeurde namelijk het volgende; Jenny en ik gingen kleding zoeken voor Marco, terwijl Sam en Marco gewoon gezellig stonden te kletsen tot Jenny en ik uiteindelijk kwamen aandraven met onze handen vol spullen.

Maar nu waren we de meiden 'kwijt'. Ze hadden wat leuks gezien in een winkeltje ergens aan de overkant van de straat. En Marco en ik mochten niet mee. Stiekem was ik best nieuwsgierig en vond ik het jammer dat ze ons naar hier hadden gestuurd, al was de kleding hier wel leuk.

"Marco," zei ik door het gordijn van het pashokje door, "over vijf minuten sluit deze winkel."

Nog voordat ik amper mijn zin had afgemaakt, opende hij het gordijn. Hij droeg een donkerrode jeans die heel wat minder strak zat dan hoe ik ze droeg, maar het stond hem wel. Het donkergrijze hemdje met korte mouwen had hij tot het bovenste knoopje dichtgeknoopt. Ik stak mijn hand uit naar zijn hals en opende de twee bovenste knoopjes.

"Veel beter," zei ik hem.

Hij glimlachte.

"Echt bedankt, joh," zei hij.

Ik hoorde aan de manier waarop hij dat zei dat hij dat echt meende.

Ik kon nog steeds niet vatten dat er eindelijk mensen waren die me mochten. Meer nog, ik snapte helemaal niet dat Marco me niet de huid vol had gescholden. Integendeel, hij bewonderde me blijkbaar. En dat terwijl ik gewoon iedereen voor de gek hield.

"Heel graag gedaan," zei ik op mijn beurt, tegelijkertijd hem een schouderklopje gevend.

Ik zette een stap naar achter en nam Marco in me op. De kleding zat goed. Maar vóór de make-over was zijn kleding ook al oké… En toch miste er nog wat, al kon ik er mijn vinger niet opleggen wat ik precies miste. Onderzoekend liet ik mijn blik over Marco heen glijden. Zijn haar zat oké. Hij had een knap gezicht. Maar zijn houding. Zijn uitstraling. Hij moest zelfverzekerder overkomen. En de beste manier om dat voor elkaar te krijgen was om ervoor te zorgen dat hij aan zelfvertrouwen won. Het was dát, of gewoon zelfverzekerder lijken.

En beiden waren ze moeilijk. Volgens mij zweefde ik zelf ergens tussen zelfvertrouwen hebben en zelfverzekerd lijken. Maar elke dag hoopte ik nog steeds dat door me zelfzeker te gedragen, dat zelfvertrouwen automatisch zou volgen.

Ik moest dus zijn gedrag aanpassen. Ik dacht diep na, mijn ogen nog steeds op hem gericht.

"Marco," begon ik, "schouders recht."

Hij nam meteen de positie aan van een stijve hark, alsof iemand een stok achter zijn hemd en in zijn broek had gestoken zodat hij niet kon bewegen. Ik porde hem in zijn zij, zodat zijn reflex ervoor zorgde dat hij weer normaal rechtop stond.

"Geen plank nabootsen," verduidelijkte ik mijn actie, "gewoon schouders recht."

Hij deed nog een poging. Een vele betere deze keer.

"Ja!" zei ik enthousiast.

Hij keek me breed grijnzend aan.

"Dat bedoelde ik inderdaad!" gaf ik hem nogmaals bevestiging.

Verlegen wendde hij zijn blik af om vervolgens de grond te bestuderen.

Marco! Verdorie! Dat was nu nét wat ik niet bedoelde!

"Morgen, voor de eerste schoolbel, in de inkomhal, naast het secretariaat," zei ik hem.

Hij keek op en knikte.

____________________

Heel erg bedankt voor alle votes en comments :)) Jullie maken me daar erg blij mee :) Dikke knuffel, Famke <3

Styles'formation || m.s. & h.s. [dutch]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu