Styles'formation || m.s. & h.s. [dutch]

38th thing - Dronken onthullingen

---   38th thing   ---   Dronken onthullingen

*Vrijdag - vervolg*

Mijn enige troost was dat het water in de wc-pot tenminste helder was. Vol afgrijzen viste ik mijn sneaker uit de wc-pot, om hem meteen in de gootsteen te gooien. Ik zette de kraan helemaal open.

Nat was die sneaker nu toch al. Naja, nat. Nat was een understatement. Doorweekt was een betere beschrijving.

"Wie doet er nu zoiets?!" riep ik zielig, mijn handen verslagen in de lucht werpend.

Ik zag hoe Jenny haar uiterste best deed om niet in het lachen uit te barsten. Gelukkig was ze, ondanks de alcohol in haar bloed, verstandig genoeg om gewoon haar schouders op te halen.

Ik draaide de kraan dicht en zette mijn drijfnatte sneaker naast de kraan. Zuchtend drukte ik op het knopje van het 'handendroger'-ding dat boven de spoelbak bevestigd was. Een oorverdovend stofzuigerachtig geluid galmde door de kleine ruimte, de luide muziek die daarnet nog tot op de toiletten duidelijk hoorbaar was overstijgend.

Na een twintigtal keer op het knopje van de droger te hebben gedrukt, besloot ik beide sneakers weer aan te trekken.

Nee, die verdomde sneaker was allesbehalve droog. Maar als ik hem droog wilde, dan zou ik hier nog eeuwen op die domme knop staan drukken. En daar had ik nu absoluut geen zin in…

Ik deed het wc-deksel naar beneden en ging erop zitten.

Ja, ik geef het toe. Mijn evenwicht was helemaal niet meer wat het zijn moest. Al zittend was dit dus heel wat handiger.

Ik schudde mijn hoofd terwijl ik weer rechtstond en naar de deur stapte. Mijn rechtse sneaker voelde heel erg koud aan tegen mijn huid en maakte een soppend geluid bij elke stap die ik zette. De linkse sneaker daarentegen schuurde de huid van mijn voet haast open door het schuurspons-achtige zand dat onzichtbaar leek, maar blijkbaar toch overduidelijk aanwezig was.

Ik schonk Jenny een zielige blik en sloeg een arm om haar schouder heen. Ze draaide een half rondje en wrong zich in mijn armen. Ze bracht haar hoofd dichter bij dat van mij en streelde met haar lippen zachtjes de mijne. Ik voelde hoe mijn mond transformeerde in een glimlach, gewoon door het voelen van haar lippen tegen de mijne.

Ik kon het nog steeds amper geloven hoe Jenny me deed voelen. Ik kon het niet vatten. Maar desondanks mijn onbegrip, was ik heel erg gelukkig met het feit dat dit me overkwam.

Hand in hand liepen Jenny en ik weer naar de ruimte waar het feest nog steeds in volle gang was.

"Nog één drankje?" riep ze vragend naar me toe, me een hoopvolle blik toewerpend.

Ik haalde mijn schouders op.

Ik had er eigenlijk echt geen zin meer in. Maar als dit was wat Jenny echt wilde… Dan moest het maar.

"Om te vieren dat je vermiste sneaker terecht is," voegde ze er lachend aan toe.

Ik draaide speels met mijn ogen en gaf haar een tik tegen haar neus. Ik keek toe hoe ze haar neus optrok onder mijn aanraking en hoe ze vervolgens haar tong naar me uitstak.

"Kom op, Grumpy," schreeuwde ze me toe, me aan mijn hand weer meesleurend naar de bar.

Ik opende mijn mond om in te komen tegen mijn nieuwe bijnaam.

Waar haalde ze het in vredesnaam?

Jenny zag dat ik wilde tegensputteren en snoerde me de mond nog voordat er een klank mijn lippen had verlaten. Haar wijsvinger drukte dwingend, maar tegelijkertijd toch zacht tegen mijn lippen. Ik keek scheel naar beneden, beide ogen die een wanhopige poging deden om haar wijsvinger te vinden.