"Loki nasıl hissediyorsun ?"
"Çok iyiyim." gülümseyip yanına ilerledim. Ayakta balkonda duruyordu sırtı bana dönüktü. Usulca gidip arkasından sarıldım.
"Yürüyüşe ne dersin ?"
"Yürüyüş mü? İyi olur aslında."
Dün harika geçmişti. Yanlış anlaşılmasın. O muhteşem dakikalarımızdan sonra kapı çalınmış ve yemek için yemek odasına çağrılmıştık. Romantik anımızın içine etmişlerdi. Sonrasında biraz sohbet etmiş ve odamıza dönmüştük.
"Hadi o zaman bahçeye inelim."
"Peki.." diyerek yüzüme bile bakmadan öne geçti. Arkasından gitmediğimi farkedince durdu ve bana döndü.
"Lütfen soru istemiyorum." dedi ve yeniden yürümeye devam etti. Bende peşinden tabi.
"Ne kadar güzel değil mi ?"
"Tek görebildiğim sensin ve evet güzel..."
"Lokii...." utandırmıştı beni. Mahçup bir gülümseme ile ona baktım. Ancak hiç keyfi yoktu. Kısa bir gülüş gönderdikten sonra yeniden kafasını çevirdi.
"Loki!" sesim endişeliydi.
"Hı ?"
"Sormayım dedim ama seni de böyle görmek istemiyorum. Sorun ne ?"
"Bir sorun olduğunu da nerden çıkardın ?"
"Baksana şu haline. Hiç yüzüme bakmıyorsun ve mutsuzsun." yüzünü anında bana çevirdi ve yanıma yaklaştı.
"Seninle olup mutsuz olmak mümkün mü Leydim..." elimi hafifçe kaldırıp dudaklarına götürdü.
"Madem öyle sorun ne ?"
"Hiç. sadece düşünüyorum."
"Neyi Loki ? Anlatsana banada !" derin bir nefes aldı.
"Ben iyileştim artık zindana gitme vakti..." Ah tabi ya ! Bunu tamamen unutmuştum.
"A-a evet...Bende dünyaya..."
"Gitmek istemiyorum..."
"Ben de istemiyorum ama bunu engelleyemeyiz Loki." kafasını çaresizce salladı. Belki ikna etmeye çalışırdık ama bu haksızlık olurdu. En başta Thora. O janei göremiyorken benim burda kalamam ona gerçekten haksızlık olurdu..
"Belki babamı ikna edebiliriz."
"Kalmam için mi ?" soruyordum ama cevabı zaten biliyordum. Loki benim gitmemi istemiyordu. Sözü geçtiğinde babam değil diyerek kükrediği Odin için babam sıfatını kullanıyordu. Yani benim için yalvarmaya hazırdı. Bu benim için yeterdi. Onun kalbinde yer edinmiş olmak, iz bırakacak olmak yeterdi.
"Loki... Bana bak." yüzünü elimle kendime çevirdim.
"Seni seviyorum."dedim.
"Biliyorum... Gitmeni istemiyorum. Şimdi olmaz. Be-ben daha kabullenememişken ne olduğunu anlayamamışken olmaz. Çok erken.." dedi gözlerimin içine bakarken.
Söyleyemiyordu hissettiklerini. Bu zamana kadar sevgisiz kalmış kalbi içine dolan hisleri dışa vurmakta zorlanıyordu. Olsun ben biliyordum. Ne kadar arada beni sinirlendirse de derinlerde beni seviyordu. Sadece bunu söyleyemiyordu.
Sadece gülümseyip yanağına bir öpücük kondurdum.
"Loki baksana ne kadar güzel çiçek! Adı nedir bunun ?"
