---LOKİ'DEN---
Gözlerimi yeni bir güne açtım. Bugün daha iyi hissediyordum kendimi. O ölümlü de böyle hissetmişti sanırım. Gerçekten acıyormuş. Ölümlü demişken nerde o ? Hep yanımda kalıyordu hani. Demek dayanamadı artık bana ve kaçtı...
"Günaydın Loki. Nasılsın ?" gülümseyerek bana yaklaştı. Elinde kahvaltı tepsisiyle başlıyorduk yine. Israrlarına başlayacak beni bunaltacaktı.
"Peki cevap verme istemiyorsan." istemediğimden değil düşünüyorum sadece...
"İyiyim. Daha iyiyim." bunu duyduğuna sevinmiş gibiydi. Sürekli ağlıyor ağlamadığı zamanlarda da böyle gülüyordu. Hangisini daha çok seviyorum bilmiyorum. Canının yanması ve ağlamasını mı yoksa böyle gülümsemesini mi ? Bilmiyorum...
"Güzel. Sana kahvaltı getirdim. İstemiyorsan yemek zorunda değilsin." tepsiyi masanın üzerine bıraktı. Şaşırdım ısrar etmedi yada zorlamadı.
"Ne yani zorlamak yok mu ?"
"Tabiki yok. Dün içinde kusura bakma çocuk gibi davrandım istersne yersin istemezsen yemezsin." Ne bu şimdi umursamıyormuş gibi...
"III peki sen ? Sen yemeyecekmisin ?" bana doğru döndü ve yanıma yaklaştı. Gelip yatağın kenarına oturdu. Bana bakışı farklıydı diğerlerine bakışından farklı. Gözlerinin içi gülüyordu ki bu gülüş tüm çehresine yayılıyordu zaten.
"Canım istemedi sonra yerim belki."
"Olmaz ! Yani seninde yaran var sonuçta. Bana diyorsun kendini hiç düşünmüyorsun."
"Ne o Loki ? Beni mi düşünüyorsun yoksa ?" gülümsemesi büyüdü.
"Elbette hayır ne istiyorsan yap." gülümsemesi anında soldu. Hemen modu düşüyordu bununda onu üzmem hiçte zor değildi.
"Peki vereyim mi tepsiyi ?"
"Ver. Biraz yemeliyim." tepsiyi alarak tekrar yanıma geldi. Bacaklarımın üzerine koyup bıraktı.
"Afiyet olsun." diyerek ayağa kalktı. Ama bu hiç eğlenceli değil ! İnatlaşmayınca tadı çıkmıyor ki..
"Bekle ! Gel yanıma!" arkasını dönüp birşey demeden yanıma ilerledi.
"Bir yerin mi acıyor bişey mi --"
"Hayır sakin ol bişey yok. Sende ye beraber yiyelim." dedim duygusuzca. Ona bakmadan söylemiştim bunu. Eminim şuan şokta ve öylece kaldı. Bunu anlamak zor değil kıpırdamıyordu. Başımı kaldırıp yüzüne baktım. Güzel bir yüz fazla masum...
"Hey! hadi yesene." cevap vermedi ve yemeye başladı. Bir yandan da aklında bir soru işareti olduğu belliydi.
"Şaşırdın değil mi ?"
"Yani beni düşünmen alışılmış birşey değil tabi."
"Düşündüğümüde kim söyledi ? Bunlar bana fazla ondan."
"Off " diyerek hızlıca ayağa kalktı ve odadan çıktı. Nereye gitti şimdi bu ? Ne oldu ki ? Bende tepsiyi kenara ittim. Bende yemek istemiyordum şuan.
----İREM'DEN---
Bazen şu Lokiyi bir güzel dövmek istiyorum. Artık kafamı karıştırmaya başladı. Anlamıyorum umursamıyormusun umursuyormusun.. Bi öyle bi böyle. Son söylediğinden sonra oflayarak odadan çıktım. Azcık kafamı dağıtmalıydım.
"Luna ! "
"Buyrun Leydim."
"Ben biraz bahçede hava almak istiyorum. Sen ben dönene kadar arada Lokiye bakarmısın. Belki bir ihtiyacı olur."
