Keyifli okumalar. Oy ve yorumları unutmayın :)
"İrem! İremm!" yüzüme atılan tokatı hissetmiştim ancak tepki veremiyordum.
"Yavaş! Resmen dövüyorsun kızı! " Emrenin sesini de duyuyordum ancak kımıldayamıyordum.
"Daha iyi bir fikrin var mı?"
""Çekil şurdan!Rahat bırak arkadaşımı!"
"İremmmm!" şiddetli bir şekilde sarsılmaya başlamıştım.
"Bana diyene de bakın!"
"Senden daha kibar olduğum kesin!"
"Tabi tabi ne demezsin!"
Yavaş yavaş bilincim yerine geliyordu. Daha iyi algılayabiliyordum şimdi.
"Sonunda! "dedi Banu.
"Senin yüzünden Loki! İremin hayatından çıkmaya ne dersin?"
"LÜTFEN KESER MİSİNİZ ŞUNU" yavaşça doğruldum yerimden.
"Resmen dövdünüz beni!"
"Loki başlattı. Bana yan yan bakmayı kes!"
"Sizinle uğraşacak gücüm yok. Ne oldu bana?"
"Loki seni uyutup gitmiş.Odaya döndüğümüzde uyuyordun. Daha doğrusu biz uyuduğunu sanıyorduk. Seslendik sana birkaç kere ancak uyanmadın. Korkunca Lokiye seslendik. Oda şifacıyı çağırdı ancak birşey bulamadılar.Biz de mecbur bunu denedik."
"Durduk yere mi oldu yani? Peki Laufey o nerde?"
Şaşınca birbirlerine baktılar. Dediğimi anlamamış gibilerdi.
"Laufey mi? O da kim?"
"Buz devlerinin kralı. "
"Buz devleri mi Lokinin akrabaları mı ?"
"Emre! Loki onlar gibi değil.Herneyse evet işte kralları. Buradaydı.Nerede o Loki?"
"Sevgilim rüya görmüş olmalısın. Laufey buraya hiç gelmedi."
"Hayır ama nasıl olur! "
"İrem kabus--"
"Hayır Loki! Kabus falan görmüyorum artık."
"Ne kabusu ne diyorsunuz?" Emre ve Banu yaşadıklarımı bilmedikleri için konuyu anlamıyordu. Ancak açıklama yapacak durumumda yoktu. Bilmemeleri daha iyiydi belki de.
"Bir ara kabus görüyordum Emre. Olmamış şeyleri olmuş gibi sanıyordum. Onu diyor."
"O kadar basit yani?"
"Evet. O kadar."
"Hadi çıkalım da dinlensin biraz."
Emre ve Banu odadan çıkarken Lokiye kalması için işaret yaptım.
"Loki rüya ya da kabus gibi değildi.Bilmiyorum"
"Bebek kabus görmene sebep olmuş olabilir."
"Yapma Loki. Anne karnındaki bir bebek kabus gördüremez."
"Normal bir bebekten bahsetmiyoruz sevgilim biliyorsun."
"Loki...Aldırmamı istemiyorsun sende değil mi?"
"Ben sadece senin iyi olmanı istiyorum." gözlerimin içine tüm samimiyetiyle bakıyordu. Neydi onu bu kadar endişelendiren?Elini yavaşça karnımın üzerine koydu. Karnım belli olmaya başlamıştı bile. Gerçekten hızlı büyüordu. Sanki 4 aylık hamileydim.
