"İrem düzleştiricini alabilirmiyim?" Elif bişeyler söyledi ama anlamıyordum.
"İrem noldu bu halin ne ?" dehşet içinde baktı yüzüme. Büyük ihtimalle ağlamaktan gözlerim ve yüzüm şişmiş, burnum kızarmıştı. Berbat görünüyor olmalıydım.
"İREM! İYİ MİSİN ?" duymuyordum hiç birşeyi. Algım tamamen kapalıydı. Sadece içimden yalvarmaya devam ediyordum. Heimdallın beni duyması için. Loki nasıldı ? Onu görmeliydim mutlaka.
"İREM HEMEN HASTANEYE GİTMELİYİZ." kolumdan tutmuş beni sallıyordum. O sırada telefon sesi duydum. Benim telefonumdu sanırım. Elif alıp açtı.
"Emre ben Elif buraya gelebilirmisin ?" Emre telaşlanmıştı sanırım beni soruyordu.
"İyi değil Emre bilmiyorum konuşmuyor." ardından telefonu kapattı. Emre bir sürü soru soracaktı ama cevap alamayacaktı.
Acıyla yüzümü buruşturdum. Yaram acımıyordu. Ama rüyamda Lokinin yaralı gördüğüm kısmında benimde aynı yerimde acı hissediyordum.
Kapı bir hışımla açılırken Emre içeri girdi gelip yanına oturdu.
"İrem neyin var noldu ? korkutma beni lütfen bişey söyle." kafamı hafifçe kaldırıp ona baktım. Gözleri kızarmıştı emnim çok endişeliydi şuan.Yerimden doğrulup sıkıca sarıldım ona. Ne olduğunu anlatamazdım, unuttururlardı.
"E-em-ree" ağlayarak ona sarıldım
"İrem neyin var anlat bana"
"Anlatamam Emre yapamam."
"Neden ? Noldu hemen anlat."
"Yapamam!" sadece sarıldım başımı omzuna koyup.
"Canım çok acıyor Emre. Çok...O-onu görmem lazım ama beni duymuyorr !" Heimdalla kızmıştım. Neden duymuyordu.
"Ne ? Neren acıyor ? Bişey mi oldu ? Ne diyorsun irem ?" önce yüzüme sonra tüm vucuduma baktı. Birşey göremedi. İyice paniklemişti. Elifte aynı şekilde karşımda oturuyordu.Gece biraz uyumuştum sonrasında sabaha doğru tekrar aynı acıyı hissederek uyanmış ve ağlamaya devam etmiştim.
"Hastaneye mi gitsek ?"
"Görünürde bişey yok Elif. Yara falan yok. İzmirden döndüğünde nasıldı ?"
"Durgundu ama konuşuyordu. Ailevi bişeyler var dedi ama detay sormadım. Zorlamak istemedim sonra dışarı çıktık bişeyler yedik ve döndük. Yanı bu halinden kat kat iyiydi."
"Anladım. Bilmiyorum ki napsak ?" ikiside çaresizdi. Bunu onlara yapmaya hakkım yoktu. Hastaneye gidersek doktor yaramı gçrürdü ve açıklayamazdım.
"Be-ben iyiyim. Sadece bilirsiniz işte ailevi şeyler. Hem ben üzgün olunca tam üzülüyorum biliyosunuz." ikisininde bakışları bana döndü. Gülümsediler. Ama ben gülemedim.
----ASGARD---
"Efendim kahvaltı---" muhafız şaşkındı. Lokiyi yatağında beklerken o yerede yatıyordu.
"KOŞUNNN ÇABUK YARDIM EDİN!" askerin bağırmasıyla birkaç kişi daha oraya koştu. Lokiyi hücresinden çıkarıp şifacılara götürdüler.
"Kralım " asker Odinin önünde diz çöküp selam verdi.
"Bir sorun mu var ?"
"Loki..."
"Ne yaptı ? Kaçmaya mı çalıştı. Yoksa kaçırdınız mı onu elinizden!" Odinin ilk aklına gelen bu olmuştu. Lokiye başka ne olabilirdi ki ?
