---ASGARD---
Loki Jotunheimdan döndükten sonra çok üzgündü. Sevdiği ölümlüyü görmüştü ama onu yine üzmüştü. Böyle olmak zorundaydı. Laufey ,Lokinin o kıza değer verdiğini anladığı an onu öldürürdü. Kız şimdi ona kızgın olabilirdi ancak ilerde anlayacaktı.
"Baba."
"Gel Loki. Yaşıyor değil mi ?"
"Evet.. Ama eminim ölmüş olmayı tercih ediyordur."
"Loki öğrendiğinde affedecektir."
"Halini görmeliydin baba.. Yalvardı beni de götür diye. Yemek yemiyormuş ve çok üşüyormuş.... Ah bilemiyorum iyi mi yaptık?"
"Loki biliyorsun oğlum aksi halde onu öldürürler."
"Biliyorum baba. Sadece onun için üzülüyorum. "
"Herhangi bir zarar vermişler mi ?"
"Hayır. Aslında yaşıyorsa bile mutlaka işkence etmişlerdir diye düşünüyordum ancak iyi görünüyordu."
"Hımm. Laufeyi anlamak zor. O zalim bir düşman. Bu uzun sürmeyecektir."
"Ne demek bu ?"
"Loki...Öldürmemiş olabilir ancak canını acıtmaktan çekinmeyecektir."
"Yani işkenceden mi bahsediyorsun! Baba bu iş artık uzamamalı. Ne yapacaksak yapalım!"
"Sabırlı ol Loki. O kız benim gördüğüm en cesur insanlardan. Kolay pes etmeyecektir."
"Aç ve üşüyor. Jotunheim buz baba! Bir insan orada ne kadar yaşayabilir."
"Tahmini 3 gün."
"3 mü ? Oradaki 2. günü..."
"Merak etme ölmesine izin vermeyeceğiz.. "
"Baba ! İznin olmadan birşey yapmak istemiyorum.Ama haberin olsun bir planın yoksa yarın oraya gidip onu bir şekilde alacağım ordan!" arkasını dönüp çıktı odadan Loki. İlk defa babasının sözünü dinlemek istiyordu. Yanlış bir hamle sevdiği kızın ölümüne sebep olabilirdi. Bu yüzden Kral olan babasını dinlemeyi seçmişti.
---JOTUNHEİM---İREM'DEN--
"Ölmemi istiyorsanız öldüründe bitsin !" Buradaki 2. günüm ve yine bir 2 gün daha yaşayabilirmiyim bilmiyorum. Soğuk olması bir yandan açlık bir yandan...
Geldiğimden beri birşey yiyemedim.Kimse de bunu umursamıyor zaten.
Odanın bir kenarına sinmiş halde düşüncelerimle boğuşurken kapı açıldı. Kafamı kaldırıp bakmadım bile. Aklımdaki tek isim Lokiydi.. Beni yanıltmıştı. Yalvarmama rağmen hiç yüzüme bakmamış ve arkasını dönüp gitmişti.
Aramızdaki duvarı biraz yıktığımızı düşünüyordum ki o yeniden inşa etti duvarları.
"Güzel. Ölmeye yaklaşıyorsun..." sesi tanımıştım. Laufey.
"Ziyaretime mi geldin? Çok teşekkürler." kafamı onun biraz gerisine çevirdiğimde daha önce birkaç kez yanıma gelen buz devini gördüm. Heryerden çıkıyordu bu.
"Öldürmek istemezdim ancak kendinde gördün Loki de bunu istiyor. Hem baktığın zaman seni ben öldürmüyorum. Bu işi soğuk yapıyor."
"Birde açlık. Onuda unutma Laufey!" dedim . Bakışlarım sertti, korkmuyorum havasında bakmaya çalışıyordum. Ancak soğuğun getirdiği titreme işimi zorlaştırıyordu.
"Aslında üzüldüm senin için. Büyük br hayal kırıklığı olmalı."
"Ne-neden bahsediyorsun?"
