" Ice & Fire "

--ıs it end?--

-2 HAFTA SONRA-

"İnanamıyorum! Loki ya! mitolojik bir varlık sana evlenme teklifi etti!"

"Ben de sana inanamıyorum Banu. Hatırlatayım İrem hamile. Herşeye inandın da bu evlenme teklifinde anormal olan ne?"

Klasik Emre doğrucu Davut. Haklıydı yine elbette Banu fazla tepki gösteriyordu. Emre ilişkiyi öğrendiği ilk günden beri

onaylamıyordu zaten. Luna ve Valhamın düğününden sonra başımı ağrıtmıştı.

"Neden kabul ettin ki ?" ya da "Çocuğu doğur onlara ver herşeyi unut dünyaya dönelim." gibi akıl dışı öğütler veriyordu.

Her ne kadar Loki ile uzaklık hissetsem de onu sevdiğim gerçeği değişmiyordu. Asla çocuğumu da bırakamazdım. Sadece

gülüp geçiyordum.

"Neyse çocuklar hadi ben biraz dinlenmeliyim. " kibarca kovma taktiğini denedim. Oflayarak odadan çıkarlarken Loki de

aynı anda odaya giriyordu. Emre ile bakıştıktan sonra yanıma ilerledi.

"İrem dediklerimi düşün. Kurtulabiliriz bunlardan."

"Ben de seni seviyorum Emreee!"

---

"Ona seni seviyorum deme!"

"Loki arkadaşım hatta kardeşim o benim."

"Akrabalık bağınız mı var?"

"Hayır ama-"

"O halde bir daha bunu duymak istemiyorum!"

"Abartma Loki kardeşlik için illa kanbağına gerek yok.Her zaman yanımda oldu o benim."

"En azından benim yanımda söyleme o halde."

"Kıskanıyor musun yoksa?"

"Elbette hayır. Ondan hoşlanmıyorum."

"Buna seviniyorum.Seni onunla paylaşamazdım."

Yataktan doğrulup yanına doğru ilerledim. Balkonda arkası dönük bir şekilde dışarıyı seyrediyordu. Arkasından yanaşıp

sarıldım.Beni önüne doğru çekip sarılan o olmuştu. Eli karnımdaydı.

"Birgün sen , ben ve çocuğumuz gördüğün tüm bu varlığın sahibi olacağız."

"Bunu istediğimi sanmıyorum Loki."

"Neden Kraliçe olmak istemiyor musun?"

"Ben sadece sağlıklı ve mutlu olalım istiyorum."

"Öyleyiz. Değil miyiz?"

"Farketmiyor musun Loki? Birşeyler ters gidiyor. Evet görünürde bir sorun yok ama huzursuzum."

"Anlıyorum Leydim. Ama hepsi geçecek yanındayım."

"İyi ki yanımdasın. Tek başıma yapamazdım."

"Aslında tek sorumlusu da benim. Sana bela desem de bela olan benim."

"Doğru. Ama bunu seçen de benim. Gidebilirdim. Ama kalmayı tercih ettim. Ve ımm pişman değilim."

"Benden uzaklaşıyorsun..."

"Sana olan sevgim aynı."

"Sevgiden bahsetmiyorum sevgilim. Hamile olduğundan beri bana olan düşkünlüğün azaldı."

"Böyle mi hissettiriyorum ? Çok üzgünüm. Gerçekten bak sevgimde bir sorun yok. Ama sen de biliyorsun mükemmel bir

hamilelik değil. Sürekli düşüncelerle boğuşuyorum, garip şeyler yaşıyorum. Hem ayrıca kusura bakma önceliğim