Keyifli okumalar :)
---LOKİ'DEN---
"Loki !"
"Çok sık gelmeye başladınız."
"Tek amacımız hatırlatma yapmak. Daha öncekinden kurtuldun bu sefer o kadar şanslı olurmusun bilmiyorum."
"Neden ? Aramızda bir sorun yoktu."
"Sorun mu? Anlaşmaya sadık kalmadın Loki. Aramızda bir anlaşma vardı.Biz asayı almana yardım ettik ancak sen tesserecti bize vermedin."
"Daha önce de söyledim. Buna fırsatım olmadı. Yine buradayım ilk fırsatta--- "
"Başka fırsat yok Loki. Anlaşmayı bozdun ancak biz sana yine bir şans verebiliriz. Tesserecti getirdiğinde onu bırakırız."
"Anlamadım. Onu ?"
"Midgardlı şu kız. Senin için önemli olduğunu düşünüyoruz."
Yine bir buz devi. Muhafız kılığında yanıma gelmişti. Asayı almama yardımcı olmuşlardı ben de bunun karşılığında isteklerini yapacağımı söylemiştim. Daha öncesinde Jotunheimda onlara bu teklifi sunmuştum. Tesserecti geri verecektim. Başaramamıştım ve hala bunu bekliyorlardı. Ancak bu hücredeyken bunu yapamazdım. Beni onunla tehdit ettiler. Ne yapcaklardı ona ? Kim bilir nasıl korkacaktı...
"Benim için önemli olduğunu da nerden çıkardınız."
"Aklın fazlasıyla onunla dolu. Seni izledik..."
Karşı hücrede bulunan garip biri vardı. Bizi izliyordu fakat hiç tepki vermiyordu. Ben birşey yapmaya kalksam eminim anında sustururlardı. İkinci bir yaralanma,sonucu ölüm.. Mantıklı değildi. Fakat karşıdaki yaratık yapabilirdi. Muhafızlara bağırması yeterliydi.
"Yanılıyorsunuz benim için değeri yok."
"O halde ölmesini de sorun etmezsin."
"Öldürmek tam size göre bir iş.." bunu söylömem saçmaydı onlardan biriydim ben de ve masum değildim. Öldürdüğüm onca canlı varken saçma bir cümle olmuştu. Ama eskidendi o yani hala kötü olabilirim ama öldürmek aklımdan geçen birşey değildi, gerekmedikçe.
"Bunu göreceğiz Loki dediklerimi unutma. Senin için ısrarla önemli olmadığını söylüyorsan korkacak birşeyinde yok."
Korkacak birşeyim... Onun ölmesi bu korkulacak birşeydi. Kesinlikle buna izin veremezdim. Ama tesserecti nasıl alabilirdim ki.. Bu hücreden çıkmak ve onu alıp vermek hiç kolay değildi.
Ölümlünün gidişinin üzerinden 2 hafta geçmişti. Ne yapıyor bilmiyorum. Onu özledim. Evet ben Loki. Birisini özledim. Alışık olduğum duygular değil ama gittiğinden beri eksik hissediyorum.
---İREM'DEN---
"İrem sonunda gelebildin."
"Anca napayım "
"Bak hemen anlatmaya başla. Yine İzmirdeydim falan bunlara da inanmamızı bekleme."
Emre ve Banu beni kafeye çağırmışlardı. Ortadan kaybolmuş olmam sinirlendirmişti anlaşılan. Bu sefer nasıl kıvıracaktım bilmiyorum. Diyeceğim yalanlara da inanacak gibi değilllerdi.
"Emre abartma gittim işte."
"Ya sen manyak mısın ? Mutfağa gidiyorum ve döndüğümde kapıyı kilitlemişsin. Birde bakıyoruz ortada yoksun. O an ne olduda aniden İzmire gittin pardon ışınlandın !"
"Emre öyle oldu işte neden üstüme geliyorsun?"
"Bak İrem ya doğruları anlatırsın yada gerçekten arkadaşlığımızı sorgularım." Bu ağırdı ama. Gerçekleri anlatamazdım ama onu da kaybedemezdim.
