Nefesim kesilmişti. Gördüğüm gerçekmiydi bilmiyorum. Bilinçaltımın oyunumu bu ? Yok yok bu iş böyle olmaz. Bu şekilde çalışamam. En iyisi kendimi iyi hissetmediğimi söyleyip izin alıp eve gitmek.
"Murat Bey müsaitmisiniz ?"
"Gel İrem"
"Murat Bey , şey ben biraz kötü hissediyorumda izin verirseniz eve gitsem ?"
"Kızım oyun mu bu ? Bi geliyosun Bİ GİDİYOSUN!" Haklıydı ama bu kafada da çalışamazdım bugün.
"Üzgünüm ama gerçekten başım dönüyo zaten mesai bitimine de çok bişey kalmadı lütfen" yavru kedi bakışı attım ve birazda hasta görünmem lazımdı. Kafamı kaldırıp Murat Beye baktım. Yüzünde üzgün bi ifade vardı benim halime mi üzülmüştü ? Önünde bikaç evrak vardı biraz onları inceledi ve bişeyler düşünmeye başladı. E hadi ama tamam git de gideyim artık!
"İrem gel otur şöyle" korkutmuştu bu beni.Oturup bekledim konuşmasını.
"İrem " elindeki evrakları göstererek konuştu.
"Bu evraklar ne biliyormusun ?" kafamı salladım nerden bileyim deli mi ne ?
"Bunlar kafenin 3 aylık masraf listeleri. Ve hiç iç açıcı değil. Bu şekilde devam edemeyiz."
"Anlamadım benimle ilgili olan kısmı nedir ?" sesli bir şekilde nefes alıp devam etti
"Bak masrafları olabildiğince azaltmak gerekiyor. Yoksa kafeyi kapatmak zorunda kalabiliriz. Küçültmeye gitmemiz gerek. "
Hala anlayamadım olayı ben. Sıkılmaya başladım gir artık konuya be adam!
"Murat Bey bu üzücü bi durum ama demek istediğinizi anlamakta zorlanıyorum. Yani öneriniz nedir ? Benden bu konuda nasıl bir yardım istiyorsunuz ?"
"Yapabileceğin bişey yok kızım üzgünüm ama benim yapabileceğim tek şey işten çıkarmak olacak birilerini." Şimdi anladım bana anlatmak istediğini. Beni işten çıkarıyor ama söyleyemiyor bunu.
"Murat Bey yani ilk olarak beni mi çıkaracaksınız?"
"Malesef. İşini özenle yapıyorsun biliyorum ama sende biliyorsun burada çalışan diğer arkadaşlarında aynı durumda. Seninle beraber yeni gelen 2 kızıda çıkarmam gerekiyor." cevap vermedim buna kafamı salladım ve arkamı döndüm elimden gelen birşey yok o da haklı.
"İrem bir ihtiyacın olursa çekinme , onca zaman emek verdin burada"
"Sağolun ama sanmıyorum tekrar geleceğimi. " İçimden onlarca şey geçti aslında biriktirdiğim çok şey var gider ayak söyleyebilirdim. Ama doğru zaman değildi gerçekten oda üzgündü.Giyinme odasına gidip üzerimi değiştirdim. Emre ve Banu çok üzülecekti bu duruma.
"İrem güzelim nereye iyi misin ?" hemen endişelenmişti benim için. Gel de söyle şimdi.
"İyiyim ya biraz başım döndü sadece MR. KOCAGÖBEK te izin verdi. Eve gidiyorum." Yapamadım işte neyse öğrenirlerdi zaten.
"Tamam bişey olursa ara mutlaka"
"Herşey için sağolun iyi ki tanıdım sizi iyi ki varsınız ya"
"Ne bu kız sanki veda gibi ?"
"Yok ya içimden geldi insan arkadaşlarına arada güzel laf edemez mi?" gülümsedim. İkisine de sarılıp çıktım kafeden. Paramı maaş zamanı verecekti.
Otobüs durağına gidip beklemeye başladım. 10 dakka oldu nerde bu otobüs ya!
"Kimsin be !" diyerek arkamı döndüm. Sanki az önce birisi omzuma dokundu gibi hissettim. Öyle sandım herhalde.
