Merhaba sevgili okuyucularım geçte olsa iyi bayramlar. Ne demişler geç olsun güç olmasın. Size bayram şekerim yeni bölüm. Keyifli okumalar :)
Lütfen bana kafayı yemediğimi söyleyin.Banyoda gördüğüm Luna idi ve ölmüştü. Peki şuan arkamdan seslenen kız kim? Delirmiş sıfatını yememek için Lunanın gerçekten ölmüş olmasını bile dilerdim şuan. Çok mu zalimce oldu?
"Leydim?" eliyle omzuma dokunmuştu. Aynı anda bir titreme geçti bedenimden.
"Lo-loki o mu ?"
"Dön ve bak!" cesaretimi toparlayıp arkamı döndüm. Lunaydı. Ölmemişti.
"A-ama nasıl-nasıl olur? Sen ölmüştün! Valham o nerde?"
"Zindan nöbetinde Leydim. Anlamıyorum neden ölmüş olmalıydım ki ?"
"Banyodaydın. Valham Lokinin odasındaydı.Sesler vardı içeri girdim ve orada duruyordu. Seni sordum uyuyor dedi sonra kan izleri vardı banyodan. Banyoya girince de seni gördüm. Küvette...Ah lanet olsun deli değilim tamam mı!"
"Kimse öylesin demedi!"
"Bu bakışlar ne Loki. Bana inanmıyorsun!"
"Kabus yok demiştin."
"Kabus böyle olmaz! Çok-çok gerçekçiydi!" derin bir nefes alıp kendime gelmeye çalıştım ancak sinirim bozulmuştu. En kötüsüyse artık bana inanmazlardı. Loki delirdiğimi düşünüyordu. Bunu bakışlarından anlamıştm. Ancak ben gördüğüm şeyden eminim. Kesinlikle basit bir kabus değildi bunlar.Lokinin bakışları sinirimi bozunca oflayarak saraya girmiştim tekrar ve odama doğru ilerliyordum.Bir an başım dönünce duraksadım.İçimden birşeyler yapmak geliyordu ancak içgüdüsel değil. Bildiğiniz kırıp dökmek,bağırıp çağırmak...
Bu dürtü ile gördüğüm heykelleri elime alıp fırlatmaya başlamıştım.
"Deli değilim ben! "
"Neden kimse inanmıyor!" diğer bir heykeli elime alıp atacakken birisi engel olmuştu.Dönüp baktığım da Lokiydi.
"Napıyorsun!Daha önce kırdıkların yetmedi mi ?"
"Bırak! Bana inanmıyorsun!"
"Yürü odada konuşalım. Bırak şu heykelide!" heykeli elimden alarak yerine koydu. Beni de elimden tutarak odaya sürüklüyordu.
"Derdin ne senin?"
"Derdim mi ? Ne derdi Loki! Ben neler yaşıyorum hiç haberin yok!"
"Nasıl haberim olsun! Birşey söylemiyorsun ki !"
"Dinlemiyorsun! Ben balkondan kendim düşmedim. Beni o yaratık herneyse o düşürdü. Ben yukarı baktığım da seni gördüm yanında da o vardı! Ama artık uğraşmanızı istemediğim için sustum. Yani yine senin için!Sana ihtiyacım olduğunda zırvalık diyerek bıraktın beni tek başıma.! Neyi anlatsaydım? İnanacak mıydın?"gözlerini yere dikip düşündü bir süre. Neden hep bu noktaya geliyorduk ki. Neden diğer normal çiftler gibi düzgün bir ilişki yürütemiyorduk.Sürekli bir yerden kopuyorduk böyle.
"Bak inanmadım tamam mı? Üzgünüm bunun için. Kabus olduğunu düşündüm ve üstelemedim."
"Loki bana bak..." başını kaldırıp yüzüme baktı yaklaşıp ufak bir öpücük kondurdum dudağına. Hoşuna gitmiş olmalı ki gülümsemişti.
"Şimdi söyle bana aynı sesleri duydun mu? Yada bahsettiğin o yaratığı gördün mü ?"
"Aslına bakarsan hayır. Ne ses ne de görüntü. Ama Valham ve Luna çok gerçekti Loki."
