" Ice & Fire "

-ALL OF YOU-

+18 bolum cikartilmistir. 👍🏻

"Aptalsın hiç değişmeyecek misin?" Loki kollarımdan tutmuş beni sarsarken gözyaşları eşliğinde azarlamayı ihmal etmiyordu.

Haksız sayılmazdı ancak benim de canıma tak etmişti. Bununla başa çıkamıyordum. Dayanamıyordum ve en mantıklısı kendimi öldürmek diye düşünmüştüm.Bana engel olansa Odin olmuştu. Asasının tek hareketiyle bei duvara yapıştırmış ve bıçak elimden savrulmuştu.Dejavu yaşamıştım Loki de beni bir güzel duvara yapıştırmıştı. Bu hisse yabancı değildim.

Kendime gelip ayağa kalktığımda Loki karşımda bitmiş ve beni sarsmaya başlamıştı.Eh tabi önce sarılmayı da ihmal etmemişti.

"Üzgünüm. "

"Duydunuz mu üzgünmüş! Aptalca birşey yapıyor ve kıl payı kurtulunca üzgün oluyor! Ne için üzgünsün? Aptallığından dolayı mı öldürmeyi başaramadığından mı!?"

"Loki canım acıyor bırak!"

"Acısın! Canın acımayınca farkına varamıyorsun birşeylerin!"

"Üzgünüm dedim ya bir daha yapmam."

"Biraz daha konuşursan yapacak halin olmayacak! Zorlama beni. Baksana bana üzgün olman saniyelerle hayatta kalmış olman gerçeğini değiştiriyor mu? Ya da beni gülümsetiyor mu? Beni hep ne kadar sevdiğinden bahsediyorsun ama hiç düşünmeden bırakmayı da göze alıyorsun!"

"Off Loki çok konuştun ama yeter! Geçti gitti işte."

"Çıldırtmak için mi uğraşıyorsun! Kapa çeneni!" beni itmesiyle duvara doğru savrulmuştum.Loki ise siniriyle odadan çıkıp gitmişti.

İşte cinnetler böyle geliyor insana. Bir an sadece saniyeler. Gözünüz dönüyor ve kimseyi göremiyorsunuz. Bende böyle bir an yaşamıştım. Şükürler olsun ki aptalca hareketm kendi ölümümle sonuçlanmamıştı. Bende ki ne cesaret "seni tanımak istiyorum yiğidim" derseniz buyrun tanışalım.

"Çok özür dilerim ancak kendimde değildim."

"Merak etme kızım yakın zamanda ir yol bulacağım."

"Bekliyor olacağım. İzninizle.." başıyla onaylayınca odadan çıktım ve Lokinin odasına doğru yol aldım.

---

"Loki naptın!"Loki kırdığı parçaların üzerinde yerde oturmuş öylece sinirle soluyordu.Yanına yaklaşmak istedim ancak eliyle durdurdu.

"Gelme! Ayağına camlar batar.."

"Lo-loki elin kanıyor! Ayağında öyle! Neden yaptın bunu?" yavaşça yanına ilerledim. Bir yandanda ayağıma cam batmasın diye dikkatle yürüyordum.

"Neden laf dinlemiyorsun!" ayağa kalkıp yanıma geliyordu. Fakat sanki camlar ona değil bana batıyordu.

"Loki dursana! "

"Merak etme içimdekinden daha fazla hiçbirşey canımı acıtmaz."

Yanıma gelip beni kucağına aldı. Yatağa doğru götürüyordu.Elide kanadığı için elbiseme kan bulaşmıştı.

"Üzerini değiştirmen gerekecek."

"Loki durda elini ayağını saralım."

"Gerek yok. " çok inatçıydı.Yataktan kalkacakken tuttum kolundan.

"Gene mızmız çocuğa döndün ya!Otur dedim şuraya!"

"Bak sen! Sanki kendisi beni çok dinliyormuşta birde onu dinlememi istiyor."