Forgotten Love

Κεφάλαιο 12

Επέστρεψα στο σπίτι σε κακά χάλια εμφανισιακά.Γιατί ψυχολογικά ένιωθα σαν ένα μικρό παιδί που μόλις είχε κάνει μια αταξία αλλά το είχε ευχαριστηθεί.

Έβγαλα τα παπούτσια μου και στις μύτες των ποδιών μου προσπάθησα να πάω όσο πιο αθόρυβα γινόταν στο δωμάτιο μου.Ήταν αργά και όλοι είχαν πάει για ύπνο.
Έκανα ένα μπάνιο μια και δεν υπήρχε περίπτωση να πέσω στο κρεβάτι γεμάτη αλεύρι και ενώ ετοιμαζομουν να πέσω για ύπνο στο μαλακό κρεβάτι μου,ένα τηλεφώνημα ήρθε για να χαλάσει την ευφορία μου.

-Μωρό μου κοιμάσαι?Ενοχλώ? Με ρωτάει από την άλλη πλευρά του τηλεφώνου ο Eric όμως ο τόνος της φωνής του με κάνει να νομιζω ότι ήδη ξέρει την αλήθεια

-Όχι φυσικά και δεν ενοχλείς.Συγνώμη που δεν σε πήρα αλλά η ημέρα μου ήταν από το πρωί πολύ πιεσμένη.

-Είμαι σίγουρος γι'αυτό. Λέει και διακρίνω μια δόση ειρωνείας όμως το προσπερνω

Μάλλον μπερδεύτηκα.

-Λοιπόν πως ήταν η μέρα σου? Ρωτάω για να πιάσω κουβέντα

Η αλήθεια είναι ότι νυστάζω υπερβολικά πολύ για να ανοίξω συζήτηση όμως δεν θέλω να του το κλείσω στα μούτρα.

-Πολύ καλά και το ίδιο καλή θα γίνει και δική σου μέρα.Σου έχω τέλεια νεα!

-Τι έγινε?

-Μου έδωσαν άδεια στην δουλειά και αύριο θα είμαι Ελλάδα! Λέει ενθουσιασμένος αλλά εμένα μου κόβονται τα πόδια

-Τι?Πως?Εννοώ εσύ μου είχες πει ότι με το ζόρι θα τους έπειθες να πάρεις άδεια για να έρθεις το καλοκαίρι

-Τελικά προέκυψε κάτι και έχω κενό για τέσσερεις μέρες.Νεφέλη δεν χάρηκες?

Και τότε είναι που συνειδητοποιώ την απότομη αντίδραση που είχα.Έπρεπε να χαιρόμουν αλλά τι έκανα? Τον άρχισα στις ερωτήσεις.

-Φυσικά και χάρηκα ρε μωρό μου.Απλώς είμαι κουρασμένη. Σπεύδω να δικαιολογηθω

-Να σε αφήσω να ξεκουραστείς τότε.Μην σε κουράζω άλλο,καληνύχτα. Λέει απότομα και πριν προλάβω να μιλήσω το κλείνει

Νιώθω τρομερά ένοχη.Είχε δίκιο να θυμώσει και πρέπει να επανορθώσω αύριο.Άλλωστε εγώ του έλεγα συνεχώς να έρθει όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην Ελλάδα πριν φύγω.Και τώρα που τα κατάφερε εγώ κάνω πείσματα.

Η ευφορία που ένιωθα μέχρι τώρα έχει πλέον χαθεί.

Και το χειρότερο είναι πως ακόμα και τώρα εγώ σκέφτομαι τον Στέφανο.