Forgotten Love

Κεφάλαιο 30

Αν σας αρέσει το κεφάλαιο πατήστε το αστεράκι που βρίσκεται αριστερά σας και αν θέλετε αφήστε μου ένα σχόλιο για να μου δώσετε την δύναμη να συνεχίσω♥️

-Τι εννοείς δεν μπορούμε να πάμε εκείνο το ταξιδάκι που λέγαμε? Κάνει για χιλιοστή φορά την ίδια ερώτηση μέσα σε ένα δεκάλεπτο

-Αυτό που άκουσες Σοφία.Έπεσε μαζεμένη δουλειά στο γραφείο που δεν μπορεί να αναβληθεί,οπότε η εκδρομή μας πρέπει να ακυρωθεί. Της εξηγώ σοβαρά αλλά δεν φαίνεται ότι είναι διατεθειμένη να το δεχτεί

Έχει ενοχληθεί πολύ από την στιγμή που της το ανακοίνωσα,το βλέπω στην έκφραση του προσώπου της,στις κινήσεις της μα η αλήθεια είναι ότι για πρώτη φορά δεν με νοιάζει ιδιαίτερα και νιώθω ένοχος γι'αυτό.
Ωστόσο δεν μπορώ να αφήσω την Νεφέλη στην κατάσταση που είναι και να τρέχω σε ταξιδάκια αναψυχής.

-Στέφανε,βαρέθηκα!Ξέρεις πόσο καιρό έχουμε να πάμε κάπου οι δυο μας? Σχεδόν μου επιτίθεται

-Και τι θες να κάνω? Ο τόνος της φωνής μου ανεβαίνει μερικές οκτάβες όπως και ο δικός της

-Να με βάλεις πάνω από όλους και από όλα έστω και για μια φορά επιτέλους! Φωνάζει και πηγαίνει προς την εξώπορτα έξαλλη

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα η πόρτα κλείνει κάνοντας έναν εκκωφαντικό ήχο και εγώ μένω μόνος.
Θα μπορούσα να την κυνηγήσω αλλά δεν έχω την ψυχική δύναμη  να το κάνω.

Αντίθετα συνειδητοποιώ ότι είναι από τις ελάχιστες φορές που είμαι τελείως μόνος στο σπίτι και αποφασίζω να το εκμεταλλευτώ προς ώφελος μου.
Έχω βάλει σκοπό να θυμηθώ όσα περισσότερα και όσο πιο γρήγορα μπορώ και αν δεν μπορέσω τουλάχιστον να γνωρίσω την ολοκληρωμένη πραγματικότητα πίσω από το παρελθόν μου.

Έχω ψάξει το υπνοδωμάτιο μου επανειλημμένα τόσο με την Νεφέλη όσο και μόνος μου αλλά πέρα από αυτό το άλμπουμ τότε,τίποτα άλλο άξιο ενδιαφέροντος δεν έχει βρεθεί.
Δεν ξέρω που αλλού να ψάξω.Ίσως στο δωμάτιο των γονιών μου?

Πλησιάζω αργά και με σταθερές κινήσεις το χέρι μου κινεί το πόμολο ενώ η πόρτα ανοίγει.

Δεν θέλω να ψάχνω ξένους χώρους αλλά έχω φτάσει σε τέτοιο σημείο απελπισίας που οι ηθικές μου αξίες έχουν πάει περίπατο.

Ενστικτωδώς πηγαίνω πρώτα στο κομοδίνο της μητέρας μου.Άλλωστε ξέρω τον δυναμικό χαρακτήρα της και την τάση της να με προστατεύει μέχρι τέλους.