Forgotten Love

Κεφάλαιο 67

Οι γονείς της Χριστίνας ήταν καλοί άνθρωποι αλλά ανέκαθεν οπισθοδρομικοί σε κάποια θέματα. Ποτέ δεν φανταζόμουν όμως μια τέτοια αντιμετώπιση.

Όλοι τρέχουμε προς το μέρος στο οποίο κείτεται πανικόβλητοι. Ο Φίλιππος την σηκώνει στην αγκαλιά του και την μεταφέρει γρήγορα στο κρεβάτι του ενώ όλοι οι υπόλοιποι τον ακολουθούμε φωνάζοντας συνέχεια το όνομά της σε μια προσπάθεια να την επαναφέρουμε. Μάταια, δεν υπάρχει το παραμικρό σημάδι ζωής πάνω της.
Όλοι πανικοβάλλονται ακόμη περισσότερο και ιδαίτερα ο αδερφός μου.

Παίρνω μία βαθιά ανάσα στην προσπάθειά μου να παραμείνω ψύχραιμη.

-Κάντε όλη στην άκρη να πάρει αέρα η κοπέλα. Μαμά πήγαινε να φέρεις λίγο νερό και εσύ μπαμπά λίγη κολώνια ή οινόπνευμα! Λέω φωναχτά

Υπακούοντας τις οδηγίες αποχωρούν γρήγορα από το δωμάτιο δίνοντας μου χώρο να επικεντρωθώ στην Χριστίνα.

-Γιατί δεν ξυπνάει βρε Νεφέλη? Τι έπαθε? Με ρωτάει ο Φίλιππος ρίχνοντας της απαλά χαστουκάκια προκειμένου να αντιδράσει

-Ηρέμησε! Μια απλή λιποθυμία είναι, είμαι βέβαιη! Τον καθησυχάζω

-Κι αν πάθει κάτι η ίδια ή το μωρό όσο δεν αντιδράει?

-Τίποτα δεν θα πάθουν! Άκουσε με! Τον ταρακουνάω ελαφρώς από τα μπράτσα

Πρέπει να συνέλθει ώστε να μπορέσει να με βοηθήσει.

-Βγάλε το μαξιλάρι από το κεφάλι της και σήκωσε τα πόδια της ψηλά.  Τον κατευθύνω ανασύροντας όσα πράγματα μας είχαν μάθει στην σχολή για τις πρώτες βοήθειες

Έπρεπε να ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε κάποιο απρόοπτο κατά την διάρκεια πρόβας ή παράστασης.

Είναι από τις ελάχιστες φορές που ο αδερφός μου με υπακούει, ωστόσο καταλαβαίνω ότι παλεύει μέσα του.

-Θα καλέσω για καλό και για κακό ένα ασθενοφόρο Νεφέλη, αλλιώς δεν πρόκειται να επαναπαυθώ. Μου ανακοινώνει και κρατώντας ψιλά τα πόδια της με το αριστερό του χέρι χρησιμοποιεί το δεξί για να βγάλει το κινητό από την τσέπη του

Στο μεταξύ οι γονείς μας μπαίνουν στο δωμάτιο φέρνοντας ό,τι τους ζήτησα.

Ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπο της κολλητής μου κι ύστερα πλησιάζω το μπουκάλι με την κολώνια στα ρουθούνια της ελπίζοντας ότι θα λειτουργήσει αυτό το ερέθισμα.

-Έλα κορίτσι μου, σύνελθε. Παρακαλάω ψιθυριστά

Όσο περισσότερο παραμένει σε αυτή την κατάσταση τόσο πιο επικίνδυνο είναι για την ίδια και το έμβρυο. Αλλά δεν μπορώ να πω κάτι τέτοιο στον Φίλιππο γιατί απ'την τρομάρα του βλέπω να έχουμε και δεύτερο λιπόθυμο άτομο. Γι'αυτό συνεχίζω τις προσπάθειες μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο χωρίς να μιλήσω παραπάνω.