Forgotten Love

Κεφάλαιο 50

-Πλευρά Νεφέλης-

-Νεφέλη σταμάτα να λες βλακείες. Λέει χωρίς να θέλει να δεχτεί πως αυτό που του λέω είναι πραγματική μου απαίτηση

-Θα στο πω για ακόμα μια φορά και θα είναι η τελευταία, εμείς οι δύο τε-λειώ-σα-με!
Συλλαβίζω την τελευταία λέξη μήπως και τον βοηθήσω να το καταλάβει

Η απόφαση μου είναι απλή και ξεκάθαρη κι όσο κι αν με πληγώνει πρέπει να το παραδεχτώ.

Η Στέλλα νίκησε.

Τα μάτια του πεταρίζουν σαν να προσπαθεί να συνειδητοποιήσει αν όλο αυτό είναι αλήθεια ή ψέμα.

-Γιατί?Γιατί μου το κάνεις αυτό?Μόλις μας δώθηκε η ευκαιρία να ξανά είμαστε μαζί, γιατί την πετάς στα σκουπίδια?

-Μάλλον δεν ήταν γραφτό να είμαστε ποτέ ξανά μαζί, δεν το βλέπεις? Από τότε που ξαναβρεθήκαμε τίποτα δεν πάει καλά. Στην αρχή η αμνησία σου, μετά οι παράλληλες σχέσεις μας με τον Eric και την Σοφία, ύστερα η ξαφνική ανακοίνωση των αρραβώνων σου και τώρα αυτό!

Κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα μου είναι οι σκέψεις που έκανα τις τελευταίες ώρες και είναι άδειες από κάθε συναίσθημα.
Όπως νιώθω και εγώ η ίδια κενή, λες και η ηρεμιστική ένεση που μου χορήγησαν προηγουμένως, μου ρούφηξε κάθε συναίσθημα ακόμα και την ελπίδα.
Και έτσι το μόνο που απέμεινε είναι η λογική. Μόνο που αυτή πολλές φορές παίρνει αποφάσεις που δεν θέλουμε.

-Τα ξεπεράσαμε όλα όμως, ένα-ένα! Και το ίδιο θα κάνουμε και τώρα, είναι λάθος να θες να καταστρέψουμε ό,τι ξαναφτιάξαμε. Ωρίαιται

-Το μόνο λάθος μου ήταν που μπήκα ξανά στην ζωή σου, δεν έπρεπε καν να γυρίσω στην Θεσσαλονίκη. Απαντώ κρατώντας την πιο απαθή στάση που θα μπορούσα

Και ήταν η σκληρή αλήθεια.
Αν έμενα στο Λονδίνο τίποτα απ'αυτά δεν θα είχε συμβεί.
Αν έμενα στο Λονδίνο τώρα θα μπορούσα να περπατήσω, θα δούλευα πάνω στο αντικείμενο σπουδών μου και θα είχα την ζωή των ονείρων μου.

Κι αντί γι'αυτό βρίσκομαι στο παγωμένο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, ανίκανη να πάρω τα πόδια μου και ξέροντας ότι την υπόλοιπη ζωή μου θα την περάσω καθισμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο.

-Αυτά τα σκέφτηκες αφότου έμαθες τις νέες εξελίξεις έτσι δεν είναι?

Σηκώνω τα μάτια μου προς τα πάνω απηυδησμένη.

-Ωραία λοιπόν, πες το κι έτσι. Η ζωή μου δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια Στέφανε και ξέρεις ποιος φταίει για όλα αυτά!