Forgotten Love

Κεφάλαιο 49

-Πλευρά Στέφανου-

-Της το είπατε? Ρωτάω εναγωνίως το μοναδικό πράγμα που γυρίζει στο μυαλό μου από την ώρα που ξύπνησα σήμερα το πρωί

-Ναι και προφανώς η αντίδραση της ήταν πολύ άσχημη.

Ξεφυσάω τρίβοντας τον έναν μου κρόταφο με σκοπό να διώξω λίγο από την ένταση.

-Τώρα πρέπει να είμαστε δίπλα της πιο πολύ από ποτέ. Το καταλαβαίνεις αυτό, έτσι δεν είναι?

-Εννοείται πως το καταλαβαίνω Στέφανε. Είναι αδελφή μου,νομίζεις ότι μου είναι ευχάριστο να την βλέπω έτσι? Λέει ο Φίλιππος

-Το ξέρω, ξέρω πόσο πολύ την αγαπάς και εσύ και όλοι όσοι είμαστε δίπλα της. Τον διαβεβαιώνω

-Αλήθεια στους δικούς σου τι έχεις πει?

-Ότι τόσες μέρες την ψάχνω αλλά δεν την βρίσκω. Λέω και ακούω βήματα
-Φίλιππε κλείνω γιατί κάποιος έρχεται, θα τα πούμε αργότερα.

Κλείνω γρήγορα το κινητό και το βάζω στην τσέπη του τζιν μου.

-Με ποιον μιλούσες? Η μητέρα μου ξεπροβάλλει σαν την γάτα στο δωμάτιο μου

Μάλλον ήρθε η ώρα να δοκιμάσω τις υποκριτικές μου ικανότητες.

Παίρνω το πιο ανήσυχο ύφος μου.

-Ο Φίλιππος...ο Φίλιππος με κάλεσε μόλις τώρα για να μου πει ότι....η Νεφέλη έπαθε ατύχημα. Ξεροκαταπίνω με δυσκολία

Βάζει την παλάμη της μπροστά στο στόμα της δήθεν σοκαρισμένη.

-Αλήθεια? Πότε συνέβη αυτό?

-Μάλλον εκείνο το βράδυ...το βράδυ του πάρτι, δεν κατάλαβα και πολλά απ'όσα μου είπε. Σταμάτησα να τον προσέχω αφότου μου το ανακοίνωσε.
Λέω ταραγμένος

-Και στο είπε τώρα? Μετά από τόσες μέρες? Συνοφρυώνεται

-Πέρασαν πολύ δύσκολα, η κατάσταση ήταν σοβαρή δεν είχε το μυαλό ούτε να ανοίξει το κινητό του. Δικαιολογούμαι αμέσως

-Μάλιστα. Και πως είναι τώρα η κοπέλα?

-Αλήθεια νοιάζεσαι να μάθεις? Εσύ δεν την συμπαθείς. Λέω κάνοντας μεγάλη προσπάθεια για να κρατήσω την ψυχραιμία μου

- Εντάξει βρε αγόρι μου μπορεί να μην την συμπαθώ αλλά δεν θέλω το κακό της.

Η ειρωνία που υπάρχει μέσα στο χώρο είναι απερίγραπτη.

Δεν ξέρω ποιος κοροϊδεύει ποιόν εδώ πέρα.

-Δεν μου είπε περισσότερα, πρέπει να πάω από κει. Λέω κάνοντας κίνηση να φύγω όμως με πιάνει από το χέρι