Forgotten Love

Κεφάλαιο 9

-Καλημέρα μωρό μου!

Ο Eric με καλημεριζει μουρμουριζοντας νυσταγμένα και τότε συνειδητοποιώ την διαφορά ώρας Αγγλίας-Ελλάδας.

-Σορρυ ρε μωρό μου.Ξεχάστηκα τελείως. Του λεω

-Ούτε ένας μήνας δεν έχει περάσει από τότε που έφυγες και ξέχασες? Λέει

Δεν καταλαβαίνω γιατί τον πείραξε ένα τόσο μικρό λαθάκι.

-Άρχισες τα παράπονα ακόμα δεν έφυγα? Λέω με ένα ελαφρύ γελακι για να ελαφρυνω το κλίμα
-Λιγάκι.Να σου πω,από δουλειά πως πάει?Βρήκες?

Αναστεναζω.

-Τίποτα ακόμη.Να σου πω την αλήθεια δεν το πολυψαχνω κιόλας τις τελευταίες μέρες. Ομολογώ

-Ελπίζεις για αυτή τη θέση στην Σχολή χορού ε? Διαπιστώνει

-Ναι.Ξέρω πως είναι πολλές οι υποψήφιες και ίσως πολύ  καλύτερες από εμένα όμως έχω μια μικρή ελπίδα.

-Μωρό μου.Δεν θέλω να σε προσγειωσω απότομα ούτε να σε στεναχωρήσω όμως σε τέτοιες δουλειές ψάχνουν ανθρώπους με εμπειρία.Και άλλωστε έχουν περάσει τόσες μέρες δεν θα έπρεπε να σε είχαν ειδοποιήσει?

Έχει δίκιο.Πρέπει να το παραδεχθώ και στον εαυτό μου.Ο Eric πολλές φορές λειτουργούσε ως φωνή της λογικής και με κατέβαζε από το "ροζ συννεφάκι" μου.Και αν και φαίνεται σκληρός τουλάχιστον μου λεει τα πράγματα με το όνομα τους.

-Υποθέτω πως έχεις δίκιο για ακόμα μια φορά. Παραδινομαι

-Δεν σκέφτεσαι να επιστρέψεις και να βρεις δουλειά εδώ?

Αν πάλι τα ίδια.

-Νομίζω ότι είχαμε ξεκαθαρίσει αυτό το θέμα.Αν ήταν να τα παρατήσω τόσο εύκολα δεν θα επέστρεφα καν στην Ελλάδα.

-Καλά καλά μια κουβέντα είπα. Λέει γρήγορα

-Τι θα κάνεις σήμερα? Με ρωταει λίγα δευτερόλεπτα αργότερα

-Λέω να πάω από το ζαχαροπλαστείο των γονιών μου να τους βοηθήσω λιγάκι.

-Και μετά? Ρωτάει

Καλά από πότε μου κάνει ανάκριση?

-Δεν ξέρω.Ίσως συναντηθώ με την Χριστίνα. Λέω αόριστα

-Μόνο με την Χριστίνα βγαίνεις? Οι ερωτήσεις του συνεχίζουν

-Ε ναι.Με ποιον άλλον?Τα παιδιά τι κάνουν?Έχουμε να μιλήσουμε από όταν έφυγα. Αλλαζω θέμα για να αποφύγω περεταίρω ερωτήσεις