Shexter 06: She's actually different, di niyo lang napapansin.
Y A X L E' S P O V
Six-thirty pm. Matapos kong maligo ay bumaba narin ako at nagluto ng dinner ng mga oh-so-called amo ko. Balak ko ngang lagyan ng lason yung mga pagkain kaso naalala ko, baka ako ang patayin ni daddy.
I'm now arranging the table. Kalmado nako at nakapag-palamig na ng ulo. Pero sa tuwing maiisip ko yung nangyari kanina ay halos mabalibag ko lahat ng bagay sa harapan ko. Just like now. Tch. I must erase that from my mind. Wag na wag kolang makikita yung Xiumin nayon dahil baka mabasag kona talaga yung pag mumuka niya. Kalmado pako nito.
"Hoy maid!" Agad akong napalingon dahil sa narinig kong boses. Nakita ko si Chen na papalapit. Dumating na pala sila. He walked towards me at tska sumandal sa may ref.
"Chen oppa, diba sabi ko sayo hindi maid ang pangalan ko?" I said and pouted. I almost threw up. I can't believe myself doing such gross pouting and others more. Pakamatay nako.
"Eh bakit ba? Mas bagay sayo yon e." Ngayon naman ay naka ngisi siya. Napa-iling nalang ako. Lumapit siya sa lamesa at tska isa isang tinignan yung mga hinanda kong pagkain. He even smelled it, sa itsura niya parang bigla siyang nagutom. But afterwards, he faked a cough. "Hah. Mukang di masarap. Hay nako." He commented. Wari pa siya, halata namang kuminang yung mga mata niya ng makita yung nasa lamesa. Hinayaan kona lang siya. Oo nga pala, siguro naman kilala niya kung sino yung nabaril six months ago diba?
"Umm, Oppa? Narinig ko merong naaksidente sa inyo six months ago. Sino bayon?" Kunwari ay curious kong tanong. Agad naman siyang napa-isip.
"Bat mo natanong? Ako yon. Bakit?" My forehead knotted. Siya yon? Kung ganon, dapat merong....
I walked towards him at tska siya hinawakan sa kaliwang braso. "O-oy, ano yan?" Hindi ko siya pinansin. And with that, itinaas ko yung manggas niya. Pero napasimangot ako ng makitang walang peklat don. Agad akong lumayo sa kanya. Sinungaling talaga ang isang to.
"Wag mo nga akong pinaglololoko." I just said. Ewan koba pero parang wala talaga ko sa mood ngayon. Para bang sobrang tinatamad akong mag-salita. I can't even do that cheerful tones and smiles. Siguro dahil sa nangyari kanina, badtrip parin ako hanggang ngayon.
"Bat ba kasi tinatanong mo?" Napailing nalang ako. I can't deal with his jokes, right now. Imbis na matawa kasi ko, naiinis ako. "Okay kalang bat ang seryoso mo ngayon?" Hindi ko siya pinansin.
"Sige oppa. Tatawagin kolang sila para mag dinner." Walang gana kong sabi. I'm about to go out from the dining ng magsalita nanaman siya kaya napahinto ako. "Joke lang naman yon eh. Si Luhan talaga yon! Wag kangang ganyan! Nakakapanibago eh." He exclaimed. Matapos niyang sabihin yon ay nagpatuloy nako sa paglalakad. Wala talaga akong gana.
Nakita ko silang lahat na nasa sala. Kanya-kanyang pwesto. I heaved a deep sighed bago sila tawagin. "Okay na yung pagkain. Punta na kayo don." I typically said.
Lahat sila ay napa-tingin sakin ng para bang may mali sa sinabi ko. Ilang segundo rin siguro silang ganon, para silang ginamitan ng time control na ewan. Napabuntong hininga ulit ako. Ano bang problema ko?
"Oh Xiumin-hyung! Anong nangyari sa muka mo?!" Napatingin ako kabilang direksyon. Nung makita ko siya ay biglang nag-init nanaman ang ulo ko.
"Ayos kalang Hyung?" Isa isang bati ng mga members sa kanya. Nagka-pasa pala yung suntok ko sa kanya. Ayos, bagay na bagay sa kanya. Blanko lang akong nakatingin sa kanya, hanggang sa mapatingin din siya sakin.
BINABASA MO ANG
It Started with a Sex: EXO
FanfictionOne second, he was my most hated. Another second, I found myself under him. Under his charm. Like a curse, I can't even break. completed.