Preying Her

Chapter 14

+++++

Together

Sabay kaming pumasok ng school ni Cadris and as I expected lahat ng estudyante nakaabang na sa harap ng gate. Nakiosyoso sa nakikita nila ngayon.

What do I expect? Cadris is famous here in Augustine University. Lahat ng tao kilala siya na iyong tipong naging instant celebrity na. Ako, sumikat lang ng magstart siyang guluhin ang buhay ko. When he started courted me in front of everyone. Yeah! He really did that. Kaya nga ganoon nalang ako nabaliw sa kanya ng iwan niya ako dahil hindi ko iniexpect na magagawa niya 'yon.

But past is past. We can't bring the past in the future. It will stay forever in the past so I would rather moved on and make another memories.

"Sila ulit?" I heard someone said that ng makababa ako ng sasakyan. Hindi ko na hinintay pang pagbuksan ako ni Cadris dahil baka hindi lang matatalim na mata ang nakaabang sa'kin baka tunay na kutsilyo na ang ihagis sa'kin.

Hindi maipinta ang mukha ni Montenegro ng makababa ito ng sasakyan. Nagtatakang tiningnan ko siya.

"Problema mo?"

"Ako dapat ang magbubukas ng pinto para sa'yo--" I cut him out.

"Stop babbling. Mauuna na'ko. Huwag kang sasabay sa'kin dahil ayaw ko pang mamatay sa mga tingin nila," I said to him kaya lalo itong bumusangot.

"Hayaan mo sila. Andito naman ako--" I cut him off again.

"Still. Kasalanan mo 'yan kasi pafamous ka!" sabi ko sa kanya at nagsimulang maglakad. Naramdaman ko naman ang pagsunod nito sa likod ko kaya wala na akong nagawa kundi ang hayaan siya. Baka kapag tinaboy ko ay lalo lang akong pag-initan ng mga estudyanteng attracted sa kanya.

"Hindi ko kasalanan na pinanganak akong gwapo. At kasasabi mo lang kagabi na pwedi akong lumapit sa'yo, bakit ngayon pinapalayo mo'ko?!" parang batang sabi nito. Napairap ako sa kawalan dahil sa pagiging isip bata niya.

"Just shut up! Pinagtitinginan tayo ng mga fans mo!" I shrieked.

"Oh fuck that fans!" he groaned. Napailing ako dahil para siyang batang hindi binigyan ng baon.

"Stop staring at us or I'll fucking wring your neck!" sigaw niya sa mga estudyanteng nakatingin sa'min. Natawa ako ng wala sa oras dahil sa inasal niya.

Ganyan 'yan kapag hindi nakukuha ang gusto. Binubunton ang inis sa ibang tao.

At dahil takot sila kay Cadris Ford Zenberg Montenegro, ayon, nagsialisan silang lahat at ni isa walang may tumingin sa amin habang naglalakad kami sa hallway.

"Wala ng may nakatingin," sabi niya.

"Paki ko? Hindi ka parin pweding sumabay sa'kin."

"What?! Oh come on Angel!"

Hindi ko mapigilang mapangiti. Ang gago talaga. Akala mo naman ikamamatay niya ang hindi pagsabay sa'kin sa paglalakad.

"Stop there Cadris," I warned him pero ang lintik hindi nakinig. Sumabay parin ito sa paglalakad kahit binantaan ko na. Huminto ako at sinamaan siya ng tingin.

"What?"

Painonsente ang gago!

"I told you to stay--"

"I already told them not to look at us while walking in this damn hallway! May problema pa ba?" inis na tanong nito. At bakit ba gusto niya akong sabayan sa paglalakad? E pwedi naman siyang maglakad sa likod ko ah?