Preying Her

Chapter 35

++++

Reason

Nang imulat ko ang mata ko ay bumungad sa akin ang itim na kisame ng kwartong kinaroroonan ko. Bahagya akong napaisip at inalala ang nangyari kagabi. My eyes widened when I remembered that jerk who puts an handkerchief in my nose. I gulped for some instance. I immediately scanned myself; I still have my clothes on, my dress were still the same and I don't feel anything aches in my body and that it explains that he didn't touched me. I sighed in relief.

"Damn!" I muttered to myself. Sobrang lakas ng tahip ng dibdib ko sa inaakalang may nangyari sa amin ng lalaking iyon. Akala ko pinagsamantalahan niya na'ko but thanks god, hindi niya ako ginalaw. Hinilot ko ang aking noo ng makaramdam ako ng konting kirot sa aking ulo. Pakiramdam ko ay mababasag ang ulo ko sa sobrang sakit.

"Damn this hangover!"

Ginulo ko ang buhok ko bago napagpasyahan na tumayo at tumungo sa pinto. I want to talk to that guy. I want to ask him, why do he need to do that to me. Bakit kailangan niyang takpan ang ilong ko para mahimatay ako? And I remembered that he said sorry to me last night. Para saan iyon?

Hinawakan ko ang pinto ng kwarto and I was about to open it when I heard two persons shouting each other. Shouting not to the extend that they were creating a big debacle, just a simple shouting as if they were arguing about something.

"Bakit mo ba siya dinala dito?!"

"She was drunk ate! At baka mapaano siya kung hindi ko siya inuwi dito," sigaw ng boses lalaki.

"Paalisin mo siya sa bahay Dylan!" ito ang narinig ko sa babae at ito din ang paulit-ulit niyang sinasabi. Alam kong ako ang tinutukoy niya at hindi ko naman siya masisisi doon kasi isa akong estranghero na dinala dito.

"No ate! Let her rest first. Tulog pa siya at--"

"I don't care! Paalisin mo siya ngayon din Dylan! Please don't ruin everything!" that girl shouted again to her younger brother.

"Hindi ko sinisira ang plano mo. I just want you to wake up! Please ate, set him free! Hindi ka ba naaawa sa sarili mo? He doesn't love you!" Dylan shouted back.

Nangunot 'yong noo ko. Bakit napunta dito ang usapan nila? Anong kinalaman ko sa mga pinagsasabi ng babaeng ito? But why do I feel like I am involved in their conversations? I feel like it is something to do with me.

"Mamahalin niya ako kung mawawala ang babaeng 'yan sa mundong ito. So please palayasin mo siya sa bahay bago pa siya makita ni Ford!" she hysterically said.

When she mentioned the name Ford, my heart already knew who she was talking about. And I instantly gritted my teeth in irritation. Alam kong si Cadris ang tinutukoy niyang Ford. Malakas ang pakiramdam ko na siya ang tinutukoy nito.

"No ate! You need to wake up!"

"Please... I don't want to lose him. Steal that girl from him. Steal her from him Dylan. Make her fall for you so that Ford will love me eventually."

I want to laugh hard by her statement. Damn, gusto ko siyang kalbuhin at sampalin. How dare her?! She thinks I will fall for her brother? Hindi makapaniwalang napabuga ako sa hangin.

"Ate..."

"Please...," pagmamakaawa nito.

Minuto ang lumipas ay wala na akong boses na narinig pa. Inis na inis akong lumabas ng pinto at hinanap ang babaeng iyon pero hindi ko makita pati narin si Dylan. Saan nagpunta ang dalawang iyon? Nilibot ko na ang buong bahay pero wala akong makita kahit ni anino nila. Lumabas ba silang dalawa?