Preying Her

Chapter 50

++++

Kidnapped

Isa sa patunay na masaya ako ay ang ngiti na nagmumula sa aking labi. Hindi ko lubos maisip na magiging ganito lahat ang kahihinatnan ng nangyari samin ni Cadris. I'm happy that he understands every thing that I did. Kung bakit hindi ko sinabi sa kanya na may anak kami.

Nang maipilawanag ko sa kanya ang lahat ay hindi niya nagawang sumbatan ako bagkos ay niyakap niya ako nang mahigpit at hinalikan sa aking labi. He told me that he was damn happy to know that we have a daughter. Hindi siya makapaniwala at first pero unti-onting nagsi-sink in ang lahat sa utak niya. He even told me to slapped him hard on his face dahil baka daw nananaginip lang siya pero I assured him na hindi. Na lahat ng nangyayari ngayon ay totoo.

Siya at ako ay may anak. Hindi iyon isang panaginip lamang na kapag nagising ka ay mawawala nalang ng parang bula ang lahat. No it is not. At naniniwala akong everything's happens for a reason. And this is the reason that God was talking about. Na kahit gaano pa kasakit ang mga pinagdaanan namin noon ay kami parin talaga sa huli ang magkakasama.

He challenged us kung hanggang saan ang kaya namin. At hindi niya hinayaan na masayang lahat ng sakit at pighating naramdaman namin noon dahil pinagtagpo niya ulit ang landas namin ni Cadris or should I say, Cadris waited me for two years. Yeah, he waited for me to come back. He had a communication with my mother and Craig. Pero hindi sinabi ng mga ito sa kanya na may anak kami. Naghintay ito, na akalang ako lang ang hinihintay niya pero hindi niya alam ay meron din palang naghinihintay sa kanya, iyon ay ang anak namin.

Nakakatawa isipin ang lahat kung babalikan ang mga nangyari noon. Hindi ko lubos maisip na nalampasan ko ang pagsubok na iyon.

Masaya, sobrang saya. Ang makita ang mag-ama ko na magkasama at ang makitang nagkukulitan sila. Sobrang gaan sa pakiramdam and this is the first time that I smiled again completely. After two years, ngayon lang ulit sumaya ang puso ko ng buong-buo.

Isang masayang halakhak ang narinig ko mula kay Cadris. Bakas sa mukha nito ang saya habang nakikipagkulitan siya sa kanyang anak. And Zer was undeniably happy too. Looking at them was just like I am watching a sunset. It's very pleasant in the eyes and overwhelming.

I was the one driving the car and I let Cadris bonded with his daughter. Bakas sa mga mata nila ang saya habang papunta kami sa bahay nina Cadris. Tuloy parin ang dinner. Kaya papunta kami ngayong tatlo para ipakilala ang anak namin sa mga magulang niya.

And I was a bit nervous sa magiging reaksiyon nila. What if, ayaw nilang tanggapin si Zer? What if, sumbatan nila ako? What if, itaboy nila kami? But whatever it is, lahat ay haharapin ko. Hindi ako aatras at ipapaliwanag ko sa kanila ang lahat.

"Dada, I have a song for you!" my daughter excitedly said to Cadris. Her father smiled and kissed her right hand.

"What is it darlin, huh?"

Zer giggled and started to sing a song. At hindi ko alam kung saan niya nakuha ang kantang iyon. Natawa ako.

"Pen-pen d sarapin, forever mo wala parin. How-how d karabaw, forever ko baka ikaw!" she fluently clearly sang the song. I was amused.

"Who taught you that song Zer?" I asked, a little bit confused.

"Tito, Tito, Tito!" she chanted.

"Si Craig ba ang nagturo sa kanya?"

"No Dada! Tito Exxon!"

Naningkit ang matang binalingan ako ng tingin ni Craig.

"What?"

I'm innocent. Bakit ganyan nalang siya makatingin sa'kin? I smiled nonchalantly. Nagseselos na naman ba siya?