Preying Her

Chapter 44

+++++

Mother

Love soars high when everything is perfect. But it goes down when everything is imperfect. Everyone is asking me if I am okay, but every time I open my mouth to speak, all the memories and heartaches flashes into my mind. I have been in a great deal of pain but the days passed by makes it bearable.

I'm good, I am fine, I can say. I already accepted everything. Every single bit of it. I am happy. I am contented with my life now. Wala na akong mahihiling pa. Ang makasama ang taong nagpapasaya sa'kin ay kontento na'ko. Iyon lang naman ang gusto ko ang maging masaya at hindi na masaktan pa.

Lahat kinaya ko, lahat ginawa ko para makalimutan siya at tanggapin ang lahat. I can say, nakaya ko maliban lang sa ang kalimutan siya. Cadris will always be in my heart and will always be part of my life. Kahit bali-baliktarin man ang mundo siya lang ang lalaking minahal ko ng ganito.

Ang hirap, sa totoo lang. It takes time to be happy again. Hindi ko nga alam kung bakit ganito nalang kalalim ang pagmamahal ko sa kanya. Siguro, siya lang din ang nagmahal sa'kin ng ganito. Siya lang ang lalaking nagparamdam sa'kin na importante ako maliban sa Papa ko. He's only the one in my heart.

"Hex!"

Nagulat ako sa biglaang pagsigaw ni Jervy sa harapan ko. She snapped her fingers in front of me to get my attention. I glared at her but Jervy is Jervy, she doesn't care. Ganyan siya ka spoiled brat.

"What are you doing here?" I annoyingly said to her. She pouted her lips and sat beside me like a joyless kid. Ano na naman ang problema ng babaeng ito? Araw-araw nalang nandito siya sa bahay at iniistorbo ako.

"I am going back to the Philippines," sabi niya. Napailing ako.

Sa pagkakaalam ko, she wants to go there to visit her nanny. Pero bakit taliwas sa inaasahan ko ang naging reaksiyon niya? Bakit nagmamaktol siya? Ayaw na ba niyang umuwi ng Pilipinas?

"Bakit ganyan ang mukha mo?" masungit na saad ko. Sumimangot ito na parang bata. I rolled my eyes to her. Kung hindi lang siya pinsan ni Craig, kanina ko pa siya pinalayas dito sa kwarto ko. But lucky her, kamag-anak siya ng mga Jeferson.

"I want someone to accompany me."

"Craig?" I suggested.

"Nah, he doesn't want. He's not yet ready to face his so called mommy shark."

Nagsalubong iyong kilay ko. Mommy shark? Who the hell is that?

"Samahan mo'ko!" sabi niya.

"What?! No way!" mabilis na sagot ko.

Ayokong umuwi ng Pilipinas. Ayokong iwan si Zer dito. At bakit ba kailangan niya pa ng kasama e pwedi naman siyang umalis ng mag-isa? Ano siya bata na kailangan pa ng tour guide?

"Please..."

"No."

Kahit ano pang sabihin niya, hindi ako sasama sa kanya. Tahimik na ang buhay ko dito at baka pag-uwi ko ng Pilipinas ay pigilan ako ng mga kaibigan ko. At ayaw kong iwan si Zer dito. Pero hindi ko naman siya pweding isama dahil may iniiwasan akong gulo sa Pilipinas.