I'm a Man-hater, right?

CHAPTER 8

"Hmm... sounds so cheesy huh. Kayo na ba Shane?"

"Senyori-" Tumingin ako ng masama sa nagsabi nun.

"Hindi ba bilin ko 'wag niyo ko tatawagin ng senyo-" Hindi ko na natapos ang panenermon ko kasi nagring 'yong phone sa tabi ko.

"Hello may speak to Elizabeth?" Who the hell is this?

"Speaking. Why? Any problem?"

"Thank God! Well...Ahmm... Gusto ko l-lang malaman kung totoo anng nabalitaan ko na..."

"Ano 'yon? At saka sino ba 'to?"

"Hmm... one of your suitors." Pagkarinig na pagkarinig ko pa lang nun, binagsak ko na kaagad ang phone. Damn! They are disturbing my life!

"Elizabeth, ano na naman ba 'yan?" I pouted kasi tinawag ako ni Mom ng ganoon.

I didn't answer her but stare on the flowers, letters, chocolates at kung anu-ano pa sa harap ko. Bakit ba hindi ako tantanan ng mga taong ito?

"You better get a boyfriend now my dear so you wouldn't be pissed off by your suitors."

"You know what Mom, I don't like it whenever you smile like that."

"Wala akong binabalak."

"So you said it now. So what are you going to do about these?" Nagcross arm pa ko.

"Ako ang dapat magtanong sa 'yo niyan my dear."

"Mom, alam mo ang isasagot ko diyan. Ate Mary kunin niyo na nga 'to. Bahala kayo kung ano gusto niyo gawin diyan."

Nagring na naman iyong phone and this time si Mom na ang sumagot. But with my shock, si kumag ang sumagot. Nasaan na si Mom?

"She's not here. Bakit?" He was looking at me and I know na ako ang pinag-uusapan nila.

"Huh? Sure ka ba diyan?" He was grinning now and I don't know pero bigla akong kinabahan.

"Actually totoo'yon kaya don't call here anymore. Bye!" Nakatingin na siya sa akin ngayon and I'm a little bit confused.