I'm a Man-hater, right?

CHAPTER 13

"Puwede ba stop hurting me? Nagiging battered boyfriend na ako dito!"

"Lizbeth... lumabas ka na ng kwarto mo."

"Ano... Sir... 'wag niyo na po siya istorbohin-"

"At bakit naman?! Anong oras na 'di pa siya kumakain!"

Pakilamero talaga itong ugok na ito. Kumuha ako ng juice sa fridge. Hindi ba niya alam na may stock ako ng food sa loob ng kwarto ko? Hindi naman ako magugutom. Tss.

"LIZBETH!" He still knocking on my door.

"Arghh! I'm not gonna eat, okay? Don't mind me!" balik sigaw ko naman. Para maasar siya, kakairita eh.

"Puwede ba naman yun? Get out of your room now!!"

Nakakairita na talaga yung ingay sa pinto. Parang tuwing kakatok siya sisirain niya yung pintuan. Bwisit!

"Papasok na talaga ako!"

"S-sir... 'wag na po. M-magagalit po-" Halos magmakaawa na yung katulong, hindi pa din marunong makinig. Stupid!

"I don't care!" Sagot pa ng bruho.

Pagbukas nya ng pinto...

"Sir!"

Binato ko yung libro na nasa mesa ko pero nailagan niya.

Aba! Magaling kang umiwas.

"Why did you that?!"

Then I throw another again, but still he managed to avoid it. Nakakairita naman.

"Stop it..." Mukhang nauubos na ata pasensya niya sakin.

"GET OUT OF MY ROOM NOW! I DON'T WANT YOU HERE! GET OUT!"

Sinara niya yung pinto then babatuhin ko na ulit yung hawak kong book, bigla niyang hinawakan yung both wrist ko. Napatingin ako sa kanya coz I can't move.

Then he formed a grin.

"What was that for?"

"Nakakatuwang pagmasdan ang mukha mo." Ako lang ba ang namamali ng dinig o talagang sinabi niya yun?

"You jerk, I'm not a clown!"

"Who told you that you're a clown? Silly girl, I just can't stop myself looking at you... all the time."

"I don't believe you bastard! Will you let go of me?!"

Aish. This is not good. I'm starting to get uneasy without particular reason. And I sense, I'm starting to get used to it...

which is dreadfully bad.

Lumalakas na naman tibok ng puso ko. Sobra. Hindi ko alam ang dapat kong gawin.

Shet na malagkit naman.

"Lizbeth? Bakit pinagpapawisan ka? Are you-Aray!"

Sinipa ko siya sa tuhod kaya medyo lumuwag yung hold niya sa wrist ko. Then lumayo ako ng sobra sa kanya.

Mukhang nauubos na talaga pasensya niya sakin kasi nakakunot na noo niya.

"Puwede ba stop hurting me? Nagiging battered boyfriend na ko dito!"

"You what?"

"Next time, don't throw any things on me, or you'll regret it. I'll wait on you at the dining table."

  I'mnot scared. Moron!

Lumalapit ulit siya sakin pero umaatras naman ako. Kinakabahan na naman ako na hindi ko mawari. Binabawi ko na yung sinabi ko a while ago.

"Bakit ba umaataras ka?" Nakangisi siya habang nakikita na parang awkward sa akin ang lahat.

"W-wala! Will you get out of my room now?"

"Oh sige. Sige. Basta stop shouting. Nakakabulaho ka ng mga kapit-bahay." Tinignan ko siya ng masama at nag-peace sign pa ang hayop na ungas na ito.

"Basta ha? Stop hurting me." then lumabas na rin siya ng room ko.

Ano ba yung sinasabi niya? Stop hurting daw?

Sabi niya kanina...

'Puwede ba stop hurting me? Nagiging battered boyfriend na ko dito!'

Potek! Anong battered boyfriend?!

"HOY UNGAS KA! YOU'RE NOT MY BOYFRIEND!"