I'm a Man-hater, right?

CHAPTER 44

“Are you kidding me?? Sa gwapo mong yan di kita mapapansin??!”

“Asan na ba kasi yun?”

Gahhhhhddd. Sobrang init dito. Kanina ko pa hinahanap yun. Imposibleng wala yun dito. Ayun!

Kinuha ko kagad yung gitara at parang may naramdaman akong kakaiba. Dumiretso ako sa kwarto ko at nagpunas ng mukha. Ang hirap hanapin nung mga gamit ko dun sa attic. Hmmpp. Kung bakit naman kasi tinago ni Mommy yung mga gamit ko dun.

Tinignan ko yung gitara at napapaisip ako kasi alam kong tumutugtog ako. But I don’t know how to play this. Argghhh!!

“Lizbeth.. . oh nakita mo na pala.”

I just stare at him then looked again at my guitar. 

Kinuha nya sakin yung guitar then sya na yung nagplay. It sounds familiar.

“Sorry na. Kung nagalit ka. Di naman sinasadya. Kung may nasabi man ako, init lang ng ulo pipilitin kong magbago, pangako sa iyo. Sorry na .. .”

“S-sandali! Alam ko yan ah! Ako pa nga nagturo sayo nyang kanta na yan eh. Bat maru-crap!”

“Naaalala mong ikaw nagturo nito?!?”

Napahinto ako at napaisip. Tama nga diba? Alam ko sa sarili kong alam ko tong kanta at ako ang nagturo. Is this a good sign??

He hugged me and I hugged him too. He touched my hair with such gentleness.

“I want to have again my memory.. .”

“Yaan mo, dadating din yun.”

“Pero sabi ng doctor theres a big possibility na permanent na yung memory loss ko. .”

“But .. .how .. .”

Alam nya din? Nagtataka na ko sa kanya. Bat meron syang alam?

“I heard my doctor. Yun daw yung pwedeng mangyari.”

“Malay mo naman Lizbeth, may maganda ring dahilan kung bakit yun ang mangyayari-”

“Then how about the people I knew before? The things that I love doing before? How about the-”

“Please Lizbeth stop thinking that ok? Nakalipas na yun. What matters now is the present. Gumawa ka ng mga bagay na magugustuhan mo kung di mo maalala. At saka kahit may amnesia, kung ano yung mga skills mo dati hindi yun mawawala. You still know that. Wala pa lang nagtitrigger sayo para maalala ulit yun.”

“I don’t believe you.”

“Nah. Naalala mo ngang tinuruan mo kong mag-guitar diba? So it means you really know how to play. Why don’t you try it?”

“I don’t know.. .”

“Just hold this.”

May tumawag sa phone nya at tumingin sya sakin then lumabas na rin ng kwarto ko. Hinawakan  ko yung strings then nagstart. Shet na malagket mukha ngang alam ko sya.

“After all this time, I never thought we'd be here. Never thought we'd be here. When my love for you is blind. But I couldn't make you see it. Couldn't make you see it.. .

That I loved you more. Than you'll ever know.. .When part of me died. Will I let you go”

(Blind by Lifehouse)

Napapangiti ako habang naggigitara. Hindi ko rin alam bakit eh. Ano bang meron? Enjoy ko kasi tong ginagawa ko. Napahinto na lang ako nung nagsalita si Shane.

“That’s my favorite Lizbeth.”

Tumingala ako sa kanya and smiled. Kita mo naman ang pagkakataon.