Battered Wife

Chapter 51

Naggising ako sa katotohanan. Tama si Trixie. I need to face him. Kailangan ko ng ipakita sa kanya ang bata. Kailangan niyang malaman na nabuntis niya ako. "Asan siya?"

"Gusto mo tawagan ko siya at papuntahin ko dito?" I thought twice. Kaya ko na ba siyang makita ulit? Paano kung hindi pa pala ako ready na makita siya? "Emma, gawin mo 'to para sa bata. Isipin mo naman ang bata." Oo kailangan niyang makilala ang ama niya. Pero...

"Paano kung hindi ko pala siya kayang patawarin? What if hindi ko pa siya kayang makita?" maraming katanungan ang nasa ulo ko. Maraming paano. Marami akong gusting itanong kay Anthon. Handa na ba akong patawarin siya.

Trixie rubbed my shoulder. Sana naman Trixie I am as strong as you. Sana kagaya mo ako. Kase sa kalagayan ko naguguluhan talaga ako e. Parang mamamatay ako sa mga tanong na bumabalot sa akin. "Stop asking yourself too much. Ang isipin mo nalang ay ang anak niyo. Ayaw mo naman sigurong lumaki siya na walang magulang right? Ayaw mo naman sigurong lumaki ang bata na ikaw lang ang nakita niyang magulang niya. Maraming katanungan oo ang umiikot sa isip mo but lookat your child, hindi ka ba naaawa sa kanya? Gusto mo ba'ng lumaki siya na walang nakikilalang ama? Nobody wants to raise their kid without a father."

Yeah, she's right. Siguro nga tama siya.it's time for me to face Anthon without worrying anything. "Call him. Tama na siguro ang pagtatago ko sa bata. I think it's the right time for him to know the child."

Trixie smiled and dialed a number. I hope I won't regret this in the end. I just hope na tama ang lahat ng ginawa ko. "Anthon, punta ka dito sa Singapore tomorrow. I have a surprise for you." May nag-response sa kabilang linya. Bumilis ang tibok ng puso ko. I think it's him. "Call me when you arrive. Mag-iingat ka Anthon." Binaba na niya ang cellphone niya. "He's coming tomorrow. I hope you are ready." Nag thank you ako sa kanya. Mabait naman pala talaga si Trixie. I like her so much. Kaya siguro ginawa siyang mistress ni Anthon noon kase she's way better than me.

"May matutulugan ka ba?" I asked her.

Sumabat naman si Stacey. "You can come to my house. Pwede ka naman mag-stay dun. Mahal ang mga hotels dito. I know naman na makaka-afford ka pero mas makaka-save ka kung sa bahay ko muna ka titira." Si Stacey talaga, Nasobrahan ng bait. Ewan ko bas a babaeng ito kung bakit napaka-welcoming ng mga tao.

"If that's okay with you." Ngumiti lang si Trixie sa kanya. Naku pwedeng maging best friends 'tong dalawa ah. Parang magkakasundo yata sila.

Ngumiti pabalik si Stacey sa kanya. "Oo naman okay na okay." Pauwi na kami.

I looked at Samantha. My little angel. She really got the looks from her father, no doubt. Ang ganda niya lalo na kapag natutulog. Mukha siyang anghel. I just wished she looks like me, halatang-halata kase na anak siya ni Anthon. "She really is pretty. I hope na ganyan din kaganda ang magiging anak ko."

"Oo nga e, I hope they can be best friends someday." Tumawa nalang kaming dalawa and nag-antay kung kelan kami dadating sa bahay ni Stacey.