Sil Baştan

10.Bölüm - Hatırlananlar

Serkanın sorusuyla afalladım. Nasıl yani, bunu nasıl bilebilirdi ki? Kesin biri söyledi...

"Kim söyledi? Meral mi Kader mi? Kader kesin, o yalan söyleyemez hiç"

Serkansa suratıma bakıp sırıtıyordu. Niye sırıtıyordu ki şimdi?

Serkanın ağzından,

Eylüle soruyu sorduğumda inkar edeceğini düşündüm, çünkü emin olmadığım birşeyi eminmişçesine ve onu suçlayarak sormuştum, direkt yalanlar diye düşünüyordum ama yanıldım. Aksine doğru olduğunu belli etmişti.

"Kimse söylemedi"

Eylül : o zaman nasıl?

"Hatırlıyorum.... yani herşeyi değil, ama parça parça birşeyler hatırlıyorum"

Eylül şok olmuştu. Gözleri dolmuştu. Derin bir nefes aldı, ama gözyaşları düştü bir bir... elimle gözyaşlarını sildim...
O susunca ben devam ettim...

"Neden sakladın Eylül? Ve neden evlendin? Madem beni seviyordun, niye bir başkasıyla evlendin? Kaza yüzünden dimi? Kimse hasta ve hafızasını kaybeden biriyle devam etmek istemez..."

Eylül : hayır ondan değil... yani bizim ilişkimiz biteli çok oldu... hatırlamadığın onca şey var ki...

"Hatırlat o zaman. Ben sadece mutlu anlarımızı hatırlıyorum..."

Eylül ağlamaya devam ediyordu, tam yine gözyaşlarını silecekken farketti ve kendi sildi, tam o sırada Kaan denilen o çocuk gelmişti...

Kaan : ne oldu canım? İyi misin? Uzun zaman gelmedin de

Eylül : iyiyim. Arkadaş lafa tuttu da...

Kaan : anladım. Hadi gel, fazla ayakta kalma

Eylülü elinden tutup götürmüştü.
Arkadaş... hala arkadaş diyordu...bana bunların hepsini açıklayacaktı, yapmalıydı bunu...

Eylülün ağzından,

Hatırlıyordu, herşeyi bir bir hatırlıyordu.. o geceyi, o günü hatırlarsa ne olacaktı? O zaman nasıl bir açıklama yapıcaktım ben?

Öyle güzel bakıyordu ki, o masum, eski güzel günlerimizi hatırlattı bana. Hele elini yanağıma koyduğunda... o hastane odasında tuttuğum buz gibi ellerinden eser yoktu, eskisi gibi sıcaktı...

Kaan gelip beni içeri götürdü. Bizim arkamızdan Serkan da gelip oturdu. Daha fazla dayanamadım, gitmek istediğimi söyledim ve evden çıktık...

Kaan : nooldu Eylül?

"Korktuğum başıma geldi, hatırlamaya başlıyor..."

Kaan : birşey olmaz Eylül. Hem bizi evlendi biliyor herkes. Artık o da hatırlasa bile kabul edecek.

"Ya o geceyi hatırlarsa? Ben naaparım o zaman?"

Kaan : sen bile hatırlayamadığını söyledin. O nasıl hatırlasın. Sen noolur kafana takma bunu, üzme kendini. Bak bebeğe de zarar...

Haklıydı.. sakinleştim biraz...

Serkanın ağzından,

Eylüller gidince diğerlerinden hesap sordum.

"Eylülle eskiden sevgili olduğumuzu neden sakladınız benden? Hepinize sordum ya, hepinize...ama bana yalanlar söylediniz. Kim bilir başka ne yalanlar söylediniz?"

Güney : Eylül söylememizi istemedi. Biz de saygı duyduk. Siz ayrılalı çok oldu. Sonra zaten siz bi ara Cemreyle ya-...

Songül: sonra siz arkadaş kalmaya karar verdiniz.

Songül Güneyi bölmüştü, Cemreyle ilgili birşeyler dicekti sanki, ama susmak zorunda kaldı. Ne söyleyecekti ki?

Kader : hadi birşey yiyelim, ben çok acıktım.

Ben de eve gitmek istediğimi söyleyerek kalktım. Birden gelerek anneme sürpriz yapmıştım. Defne de beni görünce hemen sarıldı bana...

Nazan : sen geç odana, dinlen annecim. Açsan birşeyler hazırlayayım...

İstemediğimi söylerek odama geldim.

Aklımdaki bulanıklık yavaş yavaş dağılıyordu... acaba daha neler öğrenecektim?
annem çaldı kapıyı, güzel bir tabak hazırlamıştı.
Kapıyı çekip çıktığında birkaç birşey daha geldi gözümün önüne, bağırıyordum Eylüle, o da bana... kapıyı çekip gittim sonra...
Kafam iyice karman çorban olmuştu. Ve bunların cevapları Eylüldeydi. Anlatacaktı bana, anlatmak zorundaydı...

Telefon rehberinden Eylülün numarasını buldum ve aradım...

Eylülün Ağzından,

Kaan dışarıdaydı, ben de dinleniyordum. Telefonum çaldı, aylardır beni hiç aramayan bir numara arıyordu... Serkan...

Serkan : Eylül, konuşmamız gerek.

"Serkan, noolur uzatma. Sen günün birinde zaten herşeyi hatırlayacaksın. Bak ben evlendim artık. Ne olur arama beni"

Serkan : sana sevgili gibi buluşalım mı diyorum Eylül? Alt tarafı konuşucaz biraz. Bana anlat, geçmişimizi anlat. Anlat ki ben de bileyim...

"Tamam. Nerde?"

Serkan : eve gelir misin?

"Sizin eve mi? Mümkün değil. Annen beni pek sevmez. Dışarıda buluşalım"

Serkanla sözleştik. Buluşacaktık. Hazırlanıp çıktım. Kaana da bir not yazmıştım...

Sahilde bir bankta oturmuş beni bekliyordu, yanına gittim..

Serkan : sağol geldiğin için

"Bak serkan fazla uzatmıcam. Evet biz seninle sevgiliydik. Güzeldi, mutluyduk.. ama sen beni arkadaşımdan kıskandığın için benden ayrıldın. Sonra da bir süre ayrı kalmak durumunda kaldık, ben kaçırılmıştım, ama sen benim mutlu mesut onunla kaçtığımı düşünmüştün...sonra Cemreyi sevdin sen... ben de bu ilişkiye saygı duydum. Arkadaş kaldık. Sonra da sen kaza geçirdin. Ben de Kaanla tanıştım ve ona aşık oldum.Gerisini biliyorsun zaten..."

Eylül anlattıkça ben şok oluyordum.. zor şeyler yaşamışız anlaşılan.. Peki ya Cemre? Ben çocukluk arkadaşıma nasıl aşık oldum? Aklım almıyor, nasıl yapabilirim bunu? Cemreye karşı içimde hiç birşey yokken, nasıl bir anda onunla olmuşum?

Eylül çekip gidecekti, farkında olmadan elinden tuttum.

"Hemen gitmesen, otursan?"

Eylül : gitsem iyi olacak..

Eylül gidiyordu ki ağzımdan birden bunlar döküldü...

"Eylül, ben sana aşık oldum"