Sil Baştan

58.Bölüm - Anlamlı Hediye

Beni kendi evine getirdiğinde şaşırmıştım...

"Neden buraya geldik ki?"

Serkan: bu gece oğlunla uyumak istersin diye düşündüm...

"Hazır mıyım bilmiyorum..."

Serkan: hazır olmayacak birşey yok Eylül... o senin oğlun...

"Ya yine ağlarsa, ya susmazsa?"

Serkan: alışacak Eylül, göreceksin...

Serkan elimi tutarak ısrarla beni eve sokmaya çalışıyordu, bense tereddütteydim...

Nazan : oğlum hoşgeldin... aaa Eylül ?

"Merhaba Nazan hanım"

Serkan: anne, biz barıştık

Ellerimizi gösteriyordu...

Nazan : affettin demek sonunda

Serkan : sen haklıydın...

Nazan : hadi geçin içeri...oğlum Mete uyuyor, senin yatağında. Ona yeni bir beşik falan alalım...

Serkan : maaşımı alayım, alırız anne..

Beni odasına çıkarmıştı... yatağın ortasında Mete uyuyordu...

Serkan : istersen siz burda kalın... ben aşağıda yatarım...

"Kalsan?"

Serkan : kalırım tabii, istiyorsan eğer

Başımla onayladım. Metenin bir yanına geçip, saçlarını sevdim. Serkan da diğer yanındaydı. Ben uyuyan oğlumu seyrederken, Serkan da bize bakıyordu...

Serkan : bir daha kimse için fedakarlık falan yapma Eylül... yapıcaksan da önce bana anlat ne olur...

"Tamam...söz veriyorum"

Serkan : tamam...

"Bana kaçırdığım şeyleri anlatsana... neler kaçırdım?"

Serkan : ııı.... gördüğün gibi yürümeye başladı... çok değil ama tek başına yürüyebiliyor... 1. Yaş gününü kaçırdın.... konuşmaya başladığını da gördün... bir kez baba da dedi...

Flashback/ Londra'dan dönmeden 1 hafta önce/ Serkanın ağzından

Eve dönmeye az kaldı. Cemre ile herkese bütçemiz yettikçe hediye bakmaya çalışıyoruz...
Ben anneme ve Güney'e birer parça birşey aldım. Cemre de kızlara ufak ufak birşeyler bakıyordu... elinde yeşil bir not defteri vardı, bana gösterdi

Cemre : bu nasıl? Eylüle alıcam...

"Bence mavi kapaklı olanı al, maviyi çok sever o"

Cemre : tamam o zaman...sen birşey almayacak mısın?

"Ben annemle Güney'e aldım."

Cemre : ona? Eylüle?

"Şaka yaptığını varsayıyorum Cemre..."

Ben de Cemre dolaşırken, Mete oyalansın diye kucağıma alıp dolaştırıyordum onu. Bu sırada etraftakileri gösterip duruyordum...

"bak babacım, bu kitap...bak burda kuş var..."

Mete : baba...