Lucky Me (COMPLETED)

CHAPTER 38

CHAPTER 38

KENNETH'S POV

"A-Ako? Mukha ba akong isinumpa?" Natatawang sagot ni Lucky. Pinidot ko sa screen yung pause button para marinig ko ng mabuti yung pinag uusapan nila.

"Oo, ang pinaka magandang taong isinumpa. Siguro nung past life mo isa kang napakagandang babae, tapos marami kang pinaiyak na lalake. At bilang isang mabigat na kaparusahan ngayon present life mo ikinulong ka ng tadhana sa katawan ng isang lalaki para maranasan mo kung paano masaktan at magmahal bilang isang lalake." napamaang ako sa salaysay ni Wesley habang nakikinig. Minsan napapalibilib din ako sa mga naiisip nitong si Wesley. Kahit minsan isip bata siya pero very creative ang takbo ng isip niya at nabibigyan niya ng sariling interpretasyon ang mga simpleng bagay kahit gawa gawa lang niya kagaya ngayon.

Hindi mawala sa isip ko yung paghanga sa mukha ni Lucky sa sinabi ni Wesley. Sa gigil niya nga nakurot niya pa sa pisngi ang pinsan ko. Sa tingin ko bagay silang dalawa. Lahat naman ng tao gusto siya mula pa noong mga bata pa kami dahil sa pagiging masayahin at pagiging bibo niya. Si Wesley ang nag iisang bestfriend ko at ang pinaka close ko sa lahat ng mga pinsan ko.

Sabagay lumaki kasi siya sa isang kumpletong pamilya. May mga magulang na palaging nandiyan para kwentuhan siya ng fairytales sa tuwing matutulog na siya. May maglalambing at sasalubong sa kanya sa tuwing uuwi siya galing sa school. Malayo sa nakalakhan ko, no offense to my grandparents mahal na mahal ko sila higit pa sa buhay ko. Sila at ang kapatid kong babae ang kasama ko hanggang sa paglaki. Minsan naiisip ko din kung anong pakiramdam na lumaki sa isang buong pamilya.

Nakaramdam tuloy ako ng pagkairita ng biglang pumasok sa isip si Daddy. Unti unti na namang bumabalik ang namumuong galit sa dibdib ko.

***F L A S H B A C K***

"Bakit ngayon ka lang Kenenth? Nag aalala ang Daddy mo dahil wala ka sa dinner kanina." Nagulat ako dahil akala ko ako lang ang tao sa kitchen.

"Grandma.." mahinang tawag ko at lumapit ako para magmano.

"Saan ka na naman nagsusuot bata ka, ang sabi ng pinsan mo hahabol ka."

"At na miss niyo naman ako agad Grandma?" inakap ko siya patagilid at humalik sa ulo niya. "May importante lang po akong nilakad kanina. I'm sorry." Malambing na paumanhin ko kay Grandma.

"Mas importante pa sa pamilya natin?" may himig ng pagtatampo ang boses ni Grandma.

"Nothings more important than you, Grandpa and Ate.." At ngumiti ako hanggang maningkit ang mata ko.

"Minsan lang umuwe ang Daddy mo apo, buogn akala ko naman makukumpleto na tayo kanina dahil nandito rin ang Tito At Tita Sylvia mo kasama si Wesley." Nakaramdam tuloy ako ng matinding guilt sa sinabi ni Grandma.

"I know Gran, I'm really sorry. Promise it will never happen again." At niyakap ko siya ng mahigpit.

"It's okay, no worries apo because from now on your father will stay with us for good." At para akong binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi ni Grandma.