Lucky Me (COMPLETED)

CHAPTER 62

CHAPTER 62

LUCKY'S POV

I'm Feeling Lucky.

Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala at maka get over sa mga nangyari sa akin sa Baguio. Mahihiya ang rollercoaster sa naging takbo ng mga pangyayari simula kagabe, kaninang madaling araw hanggang kaninang tanghali.

Pakiramdam ko panaginip lang talaga ang lahat dahil kung totoo ngang nangyari ang lahat ng yun. ANG GANDA KO TEH!

'HEELLLLOOOO! I'm flirting with Kenneth Ang for christ sake!'

Hindi ko alam kung paaano kikilos sa tuwing nakikita ako siya o kapag kaharap siya. Kinikilig ako ng higit pa sa inaasahan ko. Sa tuwing titiningnan ko siya hindi ako mapakali at kapag naiisip ko ang mga kabnuyan namin kagabe nag iinit ang pisngi ko. Kaya ang ginagawa ko na lang hindi ko na lang siya masiyadong pinapansin. For sure mahahalata nila ako kapag kumilos ako ng kakaiba. Kaya kahit pa nahihirapan ako tiis ganda nalang at patakas na sulyap na lang kapag may chance ako.

Kakaiba tong experience ko na 'to sa lahat. Hindi ko to naranasan ang maging ganito kay Jasper noon. Kapag si Wesley ang nag papa cute kinikilig din ako pero hindi kagaya nito. May kakaiba kay Kenneth at aminado akong patay na patay ako sa kanya. Nakakapanghina siya ng tuhod lalo kaninang kinilig siya sa CR parang gusto kong tumawa at yakapin siya dahil mas malala ang kilig na nararamdaman ko ng makita ko ang pagiging weirdo niya kanina.

Alam ko ding nag ngingitngit na naman siya ngayon sa naging desisyon kong tabihan si Wesley. Halata naman dahil panay talukbong niya ng jacket sa ulo. Pero mas okay na yun kesa magkatabi kame at matukso akong halikan siya sa bus at mabuko pa kame pareho. Nagtataka lang ako kung papaano siya napapayag ni Wesley.

'Psh, Hindi man lang siya sumulyap para tingnan ako.'

Sa loob ng bus nagkaroon kami ng short program para patayin ang oras. Si Andi at Marlon ang naging host ng maiksing programa. Wala kaming ginawa kundi tumawa para kaming nasa comedy bar lalo't panay ang lait nila sa mga kaklase ko na malapit sa kanila.

"Dahil sa taong ito tayo ang hinirang na champion over all, pwede ba namang hindi magbigay ng isa pang kanta ang nagpanalo sa section natin?" parinig ni Marlon sa mikropono at nakatingin ng derecho sa akin.

"Lucky Gonzaga, huwag kang deadma kung ayaw mong paglakarin ka namin pauwe ng Maynila." Turo niya sa likod kung saan kami nakapwesto.

"KAKANTA NA YAN!"

"KAKANTA NA YAN!"

"KAKANTA NA YAN!"

"KAKANTA NA YAN!"

"KAKANTA NA YAN!" malakas at sabay sabay na sigaw ng mga kaklase ko. Pati si Sir Adam nakikisaay din sa kanila.

"Lucky, mamaya na kayo mag sweet sweetan ni Ongapuco pagbigayan mo muna yung mga fans mo dito!" sigaw ni Andi sa microphone.

'Pakshet 'tong mga bayot na 'to mamay aisipin nila dyowa ko talaga si Ongpauco!'

"Go and make me proud." Bulong ni Wesley sa tabi ko. Inirapan ko lang siya.

"Kapag hindi ka pumalakpak lagot ka sakin!" banta ko sa kanya tumawa siya ng mahina at humalik sa noo ko.

Pareho namang nakatingin si Ytchee at Kenneth sa aming dalawa. Napilitan akong tumayo dahil sa pambubuyo nilang lahat. Paglapit ko pinapili nila ako ng kanta sa maliit na song book.

Habang pumipili ako ng song siya kaagad ang unang pumasok sa isip ko at kaya napangiti na lang ako. Tinuro ko kay Andi ang song choice ko at dali dali niyang denial ang numero at maya maya umibabaw na sa ere ang tunog ng gitara at piano.