Lucky Me (COMPLETED)

CHAPTER 45

CHAPTER 45

KENNETH'S POV

"Oh, bakit ganyan itsura mo?" Bulong ni Ytchee sa tabi ko habang nakikinig kami sa instruction at rules para sa game namin. Kunot noo akong napalingon sa kanya.

"What's wrong with my face?" maang maangan ko.

Ang totoo nababadtrip ako dun sa dalawa. Nagtatalo kasi sila kanina, kahit gusto kong mag focus at ibaling ang attention ko dun sa nagsasalita sa harap naririnig ko pa rin ang lahat ng pinag uusapan nila. Hanggang mag walk out si Wesley. Its very unexpected dahil hindi ganun ang ugali niya.

Lucky has this peculiarity or oddness that brings out the best and the worst traits of any person he hangs out with. Right now its happening to my cousin Wesley. I hate to admit it but i think it hit me as well.

But i'm not yet ready to embrace the reality of it..

"Pff, hindi mo ako maloloko Dodong. Mas madalas ka pa nga atang mag birthday kesa mag shift yang facial expression mo."

"Harsh mo."

"Totoo naman ah."

"Malaki na ang pinagbago ko Ytchee simula ng umalis ka." Seryosong sagot ko. Napangisi siya ng sarkastiko sa sinabi.

May nagbago nga ba? MARAMI. I'am more focus on everything around me, i do things now without thinking to a point that i'm not even aware of what or why i'm actually doing it. Bad news is madalas akong iritable ngayon, pero madalas ko ring matagpuan ang sarili kong tumatawa which is very rare. All of this happen when i met this one particular person na madalas nagpapainit ng ulo ko ngayon.

"Si Lucky." Biglang usal niya. Parang pinagpawisan ako ng marining ko ang pangalan niya.

'Nababasa niya ba ang iniisip ko? Ganun na ba ako ka obvious para mahulaan niya kung sino ang iniisip ko ngayon?'

"Baliw." Napailing na sagot ko sa kanya. Ang totoo hindi ko rin alam kung anong nangyayari sa akin ngayon. Masiyado niyang ginugulo ang utak ko. Nung hindi ko pa siya nakikilala nasa basketball, studies at online games lang ang focus ko wala ng iba. I can't stop thinking about him this past few days.

"Ikaw nga 'tong nababaliw eh."

"Shut up. Mag focus na lang tayo sa game please." Pagsusungit ko sa kanya.

"Tanggapin mo na lang kasi ang mapait na katotohanan. Malay mo magbago ang ihip ng hangin." At napapangiti siyang napalingon sa akin.

"Ewan ko sayo." Mahinang bulong ko pero naging palaisipan sa akin ang huling sinabi niya.

Naglabas sila ng malaking ilustration ng map ng kabuuan ng Inflatable Obstacle Course.

"Nakita mo ba si Lucky?" casual na tanong niya.

"Kasama niya ata si Wesley. Bakit?"

"Aga aga naman mag date ng dalawang yun?" napalingon ako sa kanya.

"Date daw eh nag aaway nga." Mahinang bulong ko at sinamaan niya ako ng tingin.

"Naku, kung ako kay Lucky pipillin ko ang soccer player mabilis at mas magaling sila dumiskarte kesa sa mga basketball player!" pagpaparinig niya sa akin.

"H-Hoy, anong ibig mong sabihin dun? Anong mas magaling sila sa amin?" hindi makapaniwalang tanong ko.

"Oo! Dahil mas masarap silang ka date kumpara sa mga basketball player!" duro niya sa dibdib ko.