Lucky Me (COMPLETED)

CHAPTER 28

CHAPTER 28

LUCKY'S POV

Masayang masaya ako sa pagka panalo ng section namin sa volleyball. Namiss ko yung ganitong pakiramdam. Yung pakiramdam na kahit isang beses na nanalo ka. Talo man ako sa pag ibig noon atleast kahit sa larangan ng paborito kong sports alam kaya ko silang pataubin.

Matagal tagal nadin akong hindi nakakatikim ng pagka panalo at pakiramdam ko nabuhayan na ako ng loob. Nakakadagdag angas sa pagkatao kapag alam mong hanga sila sa isang bagay na mahusay ka.

"Oh mga ses, bukas invited kayo sa post birthday party ko sa bahay. Huwag kayong mawawala lahat dahil doon natin ise-celebrate ang Victory Party ng Mockingjay!" anunsiyo ni Marlon sa sa harap ng boung team. "Huwag kayong mawawala kung ayaw niyong isumpa ko kayo habang buhay!"

"Seshie Marla, huwag mo masiyadong sarapan ang handa dahil nakausap ko kanina si Papa Jesus. Nangako na akong mag da-diet na kapalit ng pagkapanalo natin kanina." Ungot ni Andres kaya huminto muna sa pagsasalita si Marlon. Hindi ko alam kung nagpapatawa si negra pero mukhang seryoso naman siya.

Malakas na tawanan ang itinugon ng mga classmates namin sa sinabi niya.

"Ahh ganun ba ses, sige mamaya kausapin ko din si Papa Jesus para kunin kana. Naku Andi mga pautot mo!" At nakitawa na din ako sa kanila kahit kanina pa naglalayag ang isip ko kung saan. Pagkatapos kasi ng laro namin kanina mabilis na hinanap ng mga mata ko si Kenneth. Plano ko sanang asarin siya at manghihingi ako ng tubig.

'Nakita ko siyang umalis kanina. Pero hindi na siya bumalik? Saan naman kaya nagsusuot yung payatot na yun?'

"Pupunta ka ba sa victory party niyo bukas?" bulong ni Wesley sa tenga ko na ikinagulat ko dahil nakakakiliti ang ginawa niya.

"H-Ha? O-Oo naman lagot ako sa mga yan kapag hindi ako pumunta. Kilala mo naman si Andi basta may pagkain perfect attendance yan." Sagot ko at pasimple akon umusod ng upo. Masiyado kaming malapit sa isa't isa.

"G-Gusto mo bang sabay na lang tayo, susunduin kita sa inyo?" alok niya bago ako akbayan. Kahit hindi ako lumingon alam kong nakangiti siya ngayon dahil sa mga paimpit na boses na kinikilig ng mga ka team ko. Ang sarap pigain ng mga pigi ni Andres at Marlon ng marinig nila ang sinabi ni Wesley. Pinandilatan ko sila at nagkunwari nalang silang walang narinig.

Nakangiti ako lumingon sa kaniya. Kanina ko pa napapansin ang .

"H-Huwag na dumerecho kana magpapa alam pa kasi ako sa bahay. May curfew kasi ako last summer kaya hindi ko pa alam kung papayagan ako." Alibi ko lang yun sa kanya. Pero ang totoo simula ng maghiwalay kami ni Jasper nawalan na talaga ako ng ganang maglalalabas at nawalan narin ako ng social life. Akala ko talaga wala ng halaga ang buhay ko after ng isang failed relationship. Hirap na hirap akong bumangon at harapin ang bawat araw. Nalunod ako sa sarili kong mundo at kinaen ako ng kalungkutan. Sa huli na realized ko na hindi ako naman nag iisa nandiyan ang mga kaibigan ko at pamilya ko. Sa ngayon binabalanse na lang talaga ni Andi at ng ibang kaibigan ko ang takbo buhay teenager ko kaya kahit papaano naging normal na tao ulet ako.

Ayokong bigyan ng malisya ang offer ni Wesley. Hangga't maaga gusto kong iwasan ang mga bagay na magpapakumplika ng unti unti ng naayos na buhay ko. Mamaya ano pang isipin ng mga kaibigan ko kung bakit may pasundo sundo pa si Ongpuco. And besides kaya ko namang magpunta dun mag isa.

"Ganun ba? 'E di mas maganda kung sabay na tayo para ipag paalam ka namin ni Andi sa inyo. At ihahatid din naman kita.. i mean namin pauwe." Masayang sagot niya.

'Yan feelingera ka kasama naman pala si Andi 'e.'

"Ayos lang magkita na lang tayo sa party. Asan nga pala yung payatot na pinsan mo at bakit biglang nawala?" Pag iiba ko ng usapan.