ejderha günceleri

veda

Arkadaşlar mobilden atıyorum bölümü aksaklık olursa kusura bakman :)

“sevgili günlük,

Bazı şeyler dile çok kolay gelir her zaman oysa yaşayan insanlar için bu durum maalesef böyle değildir. Bunun en basit örneğini de arkadaşlarımın ‘gelişme’ süreleri boyunca gördüm. Bir insan oturduğu yerde sadece meditasyon yaptığı halde nasıl olur da o kadar acı çekebilir; kan kusabilir veya ecelle yüzleşmişçesine terler boşaltabilir hala anlayabilmiş değilim. Aslında bunu en iyi benim anlayabilmem gerekiyordu ancak en son Ritka’nın seviyesini yükseltmek için kendi geliştirdiği teknikleri kullanmaya başladığında ben sadece bu bilgiyi diğerlerine aktarabildim. Sonrasında ise her ne olduysa herkes beni bilincinden itekledi. Yani, baykuşun verdiği hediye ile onlarla daha fazla irtibatta kalamadım.

Onları korumak, arka çıkmak benim ikinci görevim olsa da yürüdüğüm yolda başlarına gelmemiş bir şeyin kalmamış olması ya da benim onları hakkıyla koruyamamış olmam en büyük utancım ve acım olarak kalacak: onlar bundan hiçbir zaman haberdar olmasa bile. Hayır, günlük onları koruyamamış olmam bu çektikleri ıstıraplara bağlı olan şeyler değil: eğer onların yolu benimle hiç kesişmemiş olsa idi onlar da diğer herkes gibi hak ettikleri bir çerçevede hayatlarını yaşayarak kendilerine yüklenen sorumluluklarla zamanı geldiğinde yüzleşeceklerdi. Ama ben alenen onların ellerinden ‘hayatlarının baharını’ almış ve onları erken gelen ve benim bile zaman zaman büyüklüğünden korktuğum sorumlulukların pençesine itmiş bulundum.

Fiziksel yaralar ve hatta bazen duygusal yaralar bile şu veya bu şekilde iyileşir veya en azından kabuk bağlar; dokular yeniden bağlanır, duygular yeniden yeşerir heyhat ki giden zaman geri gelmez… Bazen düşünüyorum da, mesela Ritka kendi yolunu tutarak Ashas’a gitmiş ve Ennab’la orada tanışmış olsaydı nasıl olurdu: ilk kez bir birlerine duygularını açtıklarında ve ya ilk kez ele ele tutuştuklarında nasıl hissederlerdi. Veya ilk kez öpüştüklerinde, tüm bunları ilerleyen zamanlarda nasıl hatırlarlardı. Ya da belki Ennab kendisini tamamen başka bir şekilde yetiştirecekti ve bu yolunda ‘hayatını adayacagı’ kişiyi bularak evlenecekti; Ritka ise başarılı ve dirayetli bir asker olarak doğu orduları komutanın emrinde ulaşmak istediği hedeflere ulaşacaktı uzun ve çetrefilli bir hayatın ardından geç gelen bir evlilikle hayatına devam edecekti. Niran, ninesinin yanından ayrılmayacak sakladığı güçlerini; o güçleri anlayamayacak insanlara yardım ederek kullanacaktı ve köylerindeki insanların hayatlarını kolaylaştıracaktı. Sonrasında kendisine değer veren ve onu ‘hayatının anlamı’ olarak gören birisini bularak hayatlarını birbirlerine adayacaklardı…

Bir de şu anda içerisinde bulunduğumuz duruma bak: Ennab ve Ritka birbirlerine kör kütük âşıklar(mış anladığım kadarıyla) ama Ritka normal bir serüven yaşamadığı için maalesef Ennab’a karşı nasıl davranması gerektiğini bilmiyordu. Bu yüzden de bir birini seven iki insan bir birlerinden uzaklaştı. Oysa şimdi ikisi de ‘sahip’ –hoş beyzadelerimiz henüz kendilerine gelip de neyin ‘sahip’i olduklarını açıklayamadılar, neyse bu ayrı konu- ve ikisinin de bu âlem üzerinde ortak bir hayal edebilecekleri birbirlerinden başka kimseleri yoktu. Tabi eğer diğer sahiplerden birisi ile hayatlarını birleştirmeyi –böyle bir şey var mı bilmiyorum- düşünmüyorlarsa. Ki zaten Theshup neredeyse on beş bin yaşındaymış ve aralarındaki en genci de on bin yaşını geçkinmiş –deyim yerindeyse en ‘taze’ sahipler bu genç(!) olanlar- e bizimkiler daha on beş yaşında falan sanırım evlenmeleri uygun olmaz. Diğer taraftan da başka sahip yok başkası ile evlenmeleri durumunda güç dengesi hiçbir şekilde kurulamayacak. Bu dünyada maalesef güç dengesi evlilik için büyük bir etken maalesef.

Her neyse, arkadaşlarımı kötülüklere karşı korurken aslında onlardan çok fazla şeyi aldım, bu aldıklarımın ise hiçbir şekilde telafi edemeyeceğim… şimdi bir de arkadaşlarım kendilerine geldikleri zaman onlarla beraber ivedi bir şekilde yolumuza devam etmemiz gerektiğini ve gittiğimiz güzergahta bir savaşa girişeceğimizi söylemem gerekecek. Ama onları kesinlikle bu savaşa girmeye zorlamayacağım: daha önce çeşitli hayvanları öldürdüler; turnuvalarda falan kapıştılar ama insan öldürmek için daha zamanlarının olduğunu düşünüyorum. Haklı olsak bile böyle aşağılık bir işin parçası olmalarını istemem. Gerekirse ben varım ya ne de olsa, bu boktan tecrübeyi biraz daha geciktirebilirim sanırım. –“