ejderha günceleri

Ukdema

Üykül ve arkadaşları, kadimler hakkında ufak tefek bilgileri; daha önce bulabildikleri, öğrenebildikleri şeylerin de daha detaylı şeklini öğrenebilmişlerdi ancak hala çözemedikleri birçok şey vardı. Tabi ki bunların en başında da bir ejderha ile nasıl savaşacakları konusu vardı, henüz bu konuya değinen olmamıştı. Niran ve Khadhic'in aralarındaki konuşma devam ederken Üykül de Sahip Theshup'la uzun ve derin bir sohbete girişmişti. Belki de gruptakilerden en uzun süre sohbet eden kişi de normal olarak oydu. Zira kafasının çalışma yapısı beyninde zincirleme fikir patlamalarına sebep olarak onu sürekli farklı farklı konulara taşımış ve farklı şeyleri öğrenmeye itmişti. Bu yüzden de sohbetleri gayet uzun sürmüştü. Bunun haricinde Ennab, herkesten öğrenebileceği herşeyi öğrenebilmek için elinden geleni ardına koymamıştı hatta gözünü karartarak sürekli herkesi taciz etmeye devam etmişti. Ritka ise biraz daha dengeli gidiyordu bu konuda: gerekli gördüğü şeyleri öğrenmesi gereken kişilerden öğrenerek hem bilgi kirliliğinden kurtuluyordu hem de zamandan tasarruf ediyordu hem de kendisine zaman ayırabiliyordu. Niran ise en çok Khadhic, Eishthar ve Thareistle zaman geçirmişti. Daha doğrusu Ennab'ın müsaade ettiği ölçüde Khadhic'le görüşebilmişti. Eishthar'ın gecenin; Thareist'in de günün sahibi olması dolayısıyla bu ikisini kendisine yakın görmüştü Niran. Ne de olsa o bir kara-doğa druid'iydi ve bu ikisi de gece ve gündüzün sahibiydi.

Bu hengame içerisinde günler birbirini kovalarken Sahip Theshup herkesi büyük salona tekrar toplamıştı ancak bu sefer kimse gösterişli girişlerde bulunmamıştı ve kimsenin de tahtı ortalıklarda görünmüyordu. Herkes dev salona yürüyerek girmişti ve bir çember oluşturulmuştu. Çemberin karşılıklı iki noktasında açıklık vardı: bir kişilik açıklık sahip Theshup için diğer taraftaki açıklık ise gençler içindi. Sahip Theshup ağır adımlarla salona girerken diğer sahipler yine saygıyla selam durmuşlardı. Bu gün sahip Theshup'un üzerinde ilk günkü gibi kısa bir eteğimsi kıyafet yoktu: daha çok bir tören cübbesine benzer bir kıyafeti vardı.

"herkesi tekrar selamlıyorum.
Biliyorum, ilk gün burada toplandığımızda birçok şey istediğimiz gibi gitmedi anlık pervasızlıklarla bir keşmekeşe sebep olduk. Sizleri aklayamam ancak kendimi ve yoldaşlarımı da suçlayamam. Olan oldu artık ve sizlerin ivedi bir şekilde yolunuza bakması gerekiyor." Bunları söylerken sahip Theshup herkesin gözlerinin içerisine tek tek bakmayı ihmal etmiyordu. Bu söylediklerine fısıltıyla cevap veren sadece Ritka olmuştu,

"ohh be sonunda birileri herkesin anlayabileceği ve dişe dokunur bir şey söyleme zahmetine girecek gibi" demişti ama unuttuğu bir şey vardı: buradakiler kadim insanlardı ve hepsi sahipti diğer tüm yetenekleri gibi duyma yetenekleri de oldukça gelişmişti. Bu yüzden herkes: sahiplerin hepsi, ayıplar bir ifade ile Ritka'ya bakmıştı,

"ya kimse beni aşağılamaya kalkışmasın arkadaş, birincisi ben bir ergenim; ikincisi sizler kaç bin yıllık tecrübe sahibi kişilersiniz ama hiçbiriniz ejderhaların nasıl püskürtüldüğünü bilmiyor; üçüncüsü bizim bunları yaparken bir de olası bir savaşa hazırlanmamız gerekiyor." Dedi sitemkar ve eleştirel bir tonda. Herkesten belirgin homurtular yükselirken Sahip Theshup sessizce Ritka'yı dinlemekle yetinmişti ve Kadim insanın aklından geçen tek şey Ritka'nın haklı olduğu gerçeğiydi,

"ne, hadi ama haklı olduğumu hepimiz biliyoruz. Kim ne düşünür bilmiyorum ama dünyanın bu şekilde bir keşmekeş haline gelmesinde siz de en az Antr'lar kadar kusurlusunuz –"

"Evet Ritka –ilk kez Theshup Ritka'ya hitap ederken sahip dememişti ve bu Ritka'yı şaşırtmıştı- dünyanın içerisinde bulunduğu bu keşmekeşte bizim de bir payımız var; bizimle beraber tüm ukdemanın payı var – bu arada Niran ister istemez ağzından 'ukdema mı' sorusunu kaçırmıştı- yani kadim olanların tamamı, antr olmayıp insan olan ama bugünün insanlarından eski olanlar. Hatamızı geç olsa da fark etmiş bulunuyoruz ve bu yüzden de sizlere elimizden gelen en iyi yardımımızı yapmak niyetindeyiz." Gençlerin içerisinde yeşeren umut önce gözlerine sonra da yüzlerine yansımıştı ve hepsi gülümsemişlerdi.