Demons Kiss

Hoofdstuk 2

a/n: Hierboven zie je een foto van Angela :)

Geschokt staarde ik naar het tafereel dat zich voor me had afgespeeld. Angela lag doodstil op de grond. Was ze...?
Freddie had me geleerd dat je de slachtoffers moest negeren. Want hoe dichter je was bij het slachtoffer, hoe dichter je was bij de moordenaar. Behoedzaam stapte ik weer achteruit zodat ik achter de machine terecht kwam. Ik bleef Angela in de gaten houden op een teken van leven. Het bloed op haar schouder druppelde nog steeds. De rode vlek verwijde zich onder haar hoofd en de punten van haar korte witte haar kleurden lichtrood.

‘Kom mee,’ fluisterde een stem achter me. Ik keek over mijn schouder en zat oog in oog met Fred. Ik wist dat hij Angela had gezien, maar hij negeerde haar compleet.

‘Nee,’ weigerde ik boos. Mijn broer keek me met een dodelijke blik aan. Hij schraapte stilletjes zijn keel en keek toen eens achter zich. ‘Dan zoek je het maar uit, Vic.’

Voorzichtig bewoog hij door de ruimte, weg van mij. Toen hij achter een paar kratten verdwenen was keek ik weer naar mijn nicht, die lichtjes schokte. In paniek rende ik naar haar toe, mijn dekmantel was weg. Wanhopig boog ik me over haar heen en draaide haar op haar rug. Haar hoofd voelde slap aan in mijn handen en bloed kroop onder mijn nagels.

‘Angela, angela alsjeblieft!’ probeerde ik terwijl ik haar aan haar schouders door elkaar schudde. Ze reageerde niet. Plotseling viel er een schaduw over me heen. Ik hief mijn hoofd op om te zien wat er gebeurde en staarde in de rode ogen van een jongen. Zijn donkere haar waaide omhoog door de snelheid waarmee hij afdaalde, om dan zachtjes met zijn voeten op de betonnen vloer neer te komen. Zijn enorme zwarte vleugels sloegen dicht achter zijn rug alsof ze er nooit waren geweest. Hij kwam recht op me afgelopen met zijn mondhoeken omhoog gekruld in een perfecte glimlach.

Ik deinsde achteruit en ging stevig staan op mijn voeten. Ik trok een van mijn messen uit mijn riem. De dolk die ik vast had was gemaakt met een speciaal staal en gereinigd met wijwater. Ik stak hem voor me uit terwijl de jongen langs Angela opliep en mijn richting op kwam. Mijn andere hand liet ik rusten op mijn andere dolk, voor het geval dat.

‘Goed voorbereid zie ik,’ zei hij met de meest aantrekkelijke stem die ik ooit had gehoord. Zijn rode ogen fonkelden in het licht dat door de fabrieksramen maar binnen viel. Nog steeds kwam hij op me afgelopen. Bij elke stap die hij vooruit zette, zette ik een achteruit.

Zoals verwacht botste ik met mijn rug tegen een betonnen muur aan. Angstig keek ik om me heen, maar toen ik eindelijk een uitweg had gevonden werd er een hand naast me tegen de muur gezet.

‘Je hebt mooie ogen,’ complimenteerde de demon me met een kalme stem. Zijn gezicht was heel dichtbij. Zijn ene mondhoek krulde weer omhoog toen hij merkte dat ik me niet gevleid voelde door zijn compliment. Ik had verwacht dat de ontmoeting met mijn eerste demon anders zou zijn. Ook had ik verwacht dat hij anders zou ruiken. Deze jongen rook naar dennenbomen op een winterochtend. Of misschien was het iets met rozen tijdens de zonsondergang. Ik wist het niet meer, zijn aanwezigheid bracht mijn hoofd op hol.

‘Jij bent hier om me om te leggen,’ fluisterde hij op een toon alsof hij het zojuist herinnerde. ‘Maar ik zeg je nu al dat je dat niet zal lukken.’

‘Jij weet niet waartoe ik in staat ben,’ verdedigde ik mezelf iets te hoogmoedig. Ik was doodsbang.

Zijn blik gleed over me heen en het leek alsof hij elk detail van me wilde zien. Alsof hij iedere porie in zich opnam en iedere haar op mijn hoofd wilde waarnemen.

‘Je bent moedig, maar iets tè. Je bent bang, maar iets te weinig. Je straalt liefde uit, maar ik wed erop dat er een grote haat in je schuilt. Ergens heel diep, precies...hier.’ Zijn vingertop drukte hij tegen mijn borstkas, precies op de plaats waar mijn hart zat. Bij zijn aanraking huiverde ik en stokte mijn adem in mijn keel.

Hij glimlachte toen hij me voelde wegkwijnen van zijn plotselinge aanraking. Een koud gevoel stroomde door me heen, gevolgd door een hevige warmte. Plotseling merkte ik dat zijn vinger niet meer op mijn hart ruste, maar dat zijn vingertoppen zich hadden verstopt in mijn lange donkere haren. Ik ademde oppervlakkig terwijl zijn hand steeds hoger kwam en stopte bij mijn kaak. Met een zachte beweging streelde hij langs mijn kaak en vervolgens langs mijn wang, waar zijn hand bleef rusten.

‘Hoe heet je,’ vroeg hij plots. Ik wist zeker dat hij al wist hoe ik heette. Ik wist zeker dat hij al alles over me wist. Door zijn aanraking had hij waarschijnlijk al mijn gedachten kunnen zien en door al mijn herinneringen gespit. Ik besefte dat hij me nog steeds aanraakte.

‘Ik heet cathy,’ loog ik. Ik wilde testen hoe hij zou reageren. Hij fronste zijn wenkbrauwen en schudde lachend zijn hoofd. ‘Je liegt.’

‘Oh echt joh? En hoe heet ik dan wel?’ daagde ik hem uit. Zijn grijns werd breder en ik voelde hoe hij zijn vingers tegen mijn wang zachtjes bewoog.

Hij wilde zijn mond open doen om iets te zeggen, maar het leek alsof hij geen lucht meer kreeg. Plotseling sloot hij zijn ogen en wankelde achteruit. Ik staarde hem verbaasd aan en zag toen wat er aan de hand was. Een scherpe metalen pijl had zijn schouder doorboord.

- - - - - - - - - - - - - - - - -

Oohhh spannend!!!

Ik had gewaarschuwd voor cliffhangers, hehehehe :p

Maar ik geef toe, ik ben zo aan het fangirlen nu, zelfs ik weet niet hoe dit verder gaat!!!

HET IS ZOOO SPANNEND!

*sorry

Okaayyy byyeezzz :3