Demons Kiss

Hoofdstuk 4

a/n: Zoals je kunt zien heb ik een cast toegevoegd. Het was lang en zwaar zoeken (*uhum* plaatjes kijken van hotties), maar eindelijk heb ik de perfecte cast gevonden.
OH YEAHHH

Tenminste...als ik hem wel heb opgeslagen....uhm...kun je de cast ergens zien staan?

- - -

Nieuwsgierig bladerde ik door het boek tot ik een vreemd geluid hoorde. Iemand fluisterde mijn naam. Ik ging rechtop zitten en staarde rond in de kamer. Het was al donker en alleen mijn nachtlampje gaf een gelig schijnsel. Toen ik niets zag richtte ik me weer naar het boek.

De kus van een Demon, las ik in gedachten de titel van de pagina. Ik staarde naar de bijna onmogelijk leesbare krul letters die op het blad waren neergepend. Als ik mijn uiterste best deed lukte het om het boek te lezen.

Het kussen van demonen is gevaarlijk. Ze zijn in staat je met een aanraking voor zich te winnen. Door hun ogen zie je of ze menen wat ze zeggen. Hun verleiding is groter dan de waarheid.

Over dat laatste moest ik even nadenken. Hun verleiding is groter dan de waarheid. Hij had gezegd dat hij mijn ogen mooi vond, toch? Dus wat als hij dat meende? Of was het gewoon een complimentje om dichterbij me in de buurt te kunnen komen?

Door hun ogen zie je of ze menen wat ze zeggen. Wat had dat te betekenen? Ik had niks abnormaals aan zijn ogen gezien, afgezien van zijn rode irissen dan.

‘Victoria,’ fluisterde een stem weer. Ik keek geschrokken rond in mijn kamer. Er was weer niemand. Begon ik stemmen in mijn hoofd te horen? Nee, dat kon niet. Ik schudde de gedachte van me af en kroop tegen mijn hoofdkussen aan met het boek op schoot.

De pagina's van het boek waren leeg. Blanco. Ik bladerde wanhopig door het boek, maar alles was weg.
Teleurgesteld borg ik het boek weer veilig op in het kistje onder mijn bed en ging op mijn bedrand zitten. Ik was erg moe en een gaap ontsnapte mijn mond. Toen ik mijn ogen na de lange zucht weer opende staarde ik recht in iemands rode ogen.

Ik slaakte een gil en kroop achteruit op mijn bed. De demon kroop ook op bed en kwam voor me zitten. Het was dezelfde jongen die me had gezoend in de verlaten fabriek.
‘Ik voel me niet schuldig dat ik je liet schrikken,’ zei hij. ‘Het is namelijk hilarisch om je zo te zien.’
Hij grinnikte en liet zijn ogen door de kamer dwalen. Ik hield mijn mond dicht, wat een stalker was hij.

‘Waarom schrok je eigenlijk? Je wist dat ik langs kwam.’

‘Huh?’ Ik ging in kleermakerszit zitten en merkte op dat mijn hart sneller klopte, ook al wilde ik dat liever niet.

‘Ik heb het je toegefluisterd, vlak voordat ik vanmorgen wegvloog,’ legde hij uit waarna hij zijn hoofd een beetje schuin hield alsof hij een puppy was. Ik moest toegeven dat het schattig was.

‘Ja, alsof ik dat kan onthouden,’ klonk ik humeurig. Ik wendde gelijk mijn blik af nadat ik het had gezegd.

‘Het is grieks, ken je je geschiedenis niet dan? Demonen waren eerst grieks,’ Hij lachte en staarde me aan met glinsteringen in zijn rode irissen. ‘Het betekent Ik zal terugkomen. Ik had gehoopt dat je het zou begrijpen of zou opzoeken.’

Ik staarde naar mijn handen, die ik nerveus over elkaar wreef. Plots schoot een van zijn handen naar de mijne. Ik staarde hem aan en voelde een hitte door mijn lichaam gaan. Hij pakte een van mijn handen vast en lachte bijna niet merkbaar naar me. Maar net genoeg voor mij om het te kunnen zien. Ik vond hem eerlijk gezegd stalkerig, want hoe wist hij waar ik woonde? Ik was doodsbang voor hem, maar ook voelde ik me op mijn gemak als ik bij hem in de buurt was.

‘Geen zorgen,’ begon hij alsof hij mijn gedachten kon lezen - wat hij niet kon, hoopte ik. ‘Ik ben niets van plan. Tenminste, je...’

De jongen liet een lange stilte vallen. En toen hij weer begon te spreken keek hij me met een neutraal gezicht aan. ‘Je...Jij bent de eerste die me zo...zo zwak laat voelen. Ik geef toe, ik ben een machtige demon, maar jij laat me voelen alsof ik ieder moment kan sterven.’

‘Dat kan ook,’ zei ik. ‘Ik ben tenslotte een demonhunter.’

Hij glimlachte flauwtjes en ik voelde een klein kneepje in mijn hand - die hij nog steeds stevig vasthield. Ik wist niet of ik hem moest geloven, demonen zijn uitstekende leugenaars. Maar het klonk zo oprecht, zou het dan echt waar zijn?

‘Je gelooft me niet he?’ concludeerde de jongen. ‘En ik heb geen idee hoe ik het je anders nog kan uitleggen. Ik wilde open en eerlijk tegen je zijn en niet om het gevoel heen draaien zoals van die verliefde tieners altijd doen.’

Ik lachte om zijn opmerking en staarde toen naar onze in elkaar gevlochten handen. ‘Oke, ik wil je geloven. Maar hoe kan ik dat doen als ik je naam niet eens weet?’

Zijn gezicht vertrok een beetje. Hij leek het echt vergeten te zijn. Wie vergeet nou zijn naam te vertellen?
‘Sorry,’ zei hij. ‘Maar ik kan je mijn demon naam niet zeggen. Je weet waarom. Ik kan je wel mijn mensen naam geven.’

Ik knikte. Als je een Demon naam uitspreekt dan trek je hem aan. Vanaf dat hij weet wie je bent, zit je aan hem vast voor altijd. Meestal niet voor lang, omdat je toch al snel sterft. Al vond ik het niet erg om deze knappe jongen aan te trekken, wat ik blijkbaar al had gedaan op de een of andere manier. Was een mes door iemands borst steken zo aantrekkelijk dan?

‘Ik heet Ethan,’ zei hij tevreden. Hij liet mijn hand los en ergens voelde ik me daardoor weer leeg vanbinnen. Plots weerklonken er voetstappen op de gang. Ethan staarde me met angst en woede in zijn ogen aan. Ik dacht bijna gezien te hebben dat zijn ogen nog roder werden dan ze al waren.

De deur vloog open en mijn moeder stond in de deuropening met een dienblad avondeten voor mij. Pa had gezegd dat hij me de rest van de dag niet wilde zien, dus dat betekende dat ik op mijn kamer mocht eten, wat ik niet erg vond. Toen mijn moeder de demon naast me op mijn bed zag zitten liet ze het dienblad los en slaakte een kreet. Het eten kletterde op de vloer en een glas brak in duizend stukjes. Fred kwam aanrennen met een dolk in zijn handen. Hij leek alleen oog te hebben voor de demon op mijn bed en had me te laat gezien. De dolk scheerde door de lucht, recht op me af.

- - - - - - -

Hihi, lekker spannend :p